tag:blogger.com,1999:blog-73711810458819548032024-03-13T21:10:47.758-07:00MAYA''Beni görmek demek behemahal yüzümü görmek demek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu kafidir'' . Mustafa Kemal ATATÜRKsrkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-49739116478695183422016-04-19T09:04:00.000-07:002016-04-19T09:04:07.170-07:0023 NİSAN<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="color: red; font-size: 14.0pt;">23 NİSAN<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11pt;">Türk siyasi tarihinde ilk parlamento<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Osmanl%C4%B1" title="Osmanlı"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Osmanlı</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>döneminde<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/%C4%B0stanbul" title="İstanbul"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">İstanbul</span></a>'da<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Dolmabah%C3%A7e_Saray%C4%B1" title="Dolmabahçe Sarayı"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Dolmabahçe Sarayı</span></a>'nda yapılan törenle 19 Mart
1877'de açıldı. Bu meclis,<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Kanuni_Esasi" title="Kanuni Esasi"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Kanuni Esasi</span></a>'ye
göre "Meclis-i Umumi" olarak adlandırılmıştı. "Ayan
meclisi" ve "Meclis-i Mebusan" olmak üzere iki kısımdan oluşan
bu meclis, ilk oturumunu 20 Mart 1877 tarihinde<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Sultanahmet_Meydan%C4%B1" title="Sultanahmet Meydanı"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Sultanahmet</span></a>'teki İstanbul Üniversitesi
binasında yaptı. Kısa süren bu meclis<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/93_Harbi" title="93 Harbi"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">93 Harbi</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>nedeniyle dağıldı. Daha sonra yapılan
ikinci genel seçimlerin ardından 18 Aralık 1877'de yeniden açılan meclis,
Kanuni Esasi'nin verdiği yetkiyle padişah<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/II._Abd%C3%BClhamit" title="II. Abdülhamit"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">II. Abdülhamit</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>tarafından 14 Şubat 1878'de kapandı.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11pt;">1908'de bir seçim kanunu dikkate alınarak
ilk seçim yapıldı. Seçme yaşı 25, seçilme yaşı 30 olan bu seçimlerde vergi
ödeyenler oy kullanabiliyordu. 17 Aralık 1908'de yeniden açılan meclis,<span class="apple-converted-space"> </span>İşgali’ne kadar açık kaldı. Üç yıl
sonra ise İstanbul'da ilk kez bir ara seçim yapıldı.<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Osmanl%C4%B1_Devleti" title="Osmanlı Devleti"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Osmanlı Devleti</span></a>'nin<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/I._D%C3%BCnya_Sava%C5%9F%C4%B1" title="I. Dünya Savaşı"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">I. Dünya Savaşı</span></a>'ndan yenilgiyle çıkmasından
sonra bu meclis <a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Mondros_Ate%C5%9Fkes_Anla%C5%9Fmas%C4%B1" title="Mondros Ateşkes Anlaşması"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Mondros Ateşkes Anlaşması</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>sonrasında İstanbul'un işgali
nedeniyle 11 Nisan 1920'de resmen kapandı.<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11pt;"><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Mustafa_Kemal_Atat%C3%BCrk" title="Mustafa Kemal Atatürk"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Mustafa Kemal Atatürk</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>önceden beri<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Son_Osmanl%C4%B1_Meclis-i_Mebusan%C4%B1_(1920)" title="Son Osmanlı Meclis-i Mebusanı (1920)"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Meclis-i Mebusan</span></a>'ın<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/%C4%B0stanbul" title="İstanbul"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">İstanbul</span></a>'da
değil,<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Anadolu" title="Anadolu"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Anadolu</span></a>'da
toplanmasını istemekteydi. İşgal altındaki İstanbul'da meclisin tehlikede
olduğu savunuyordu. Atatürk'ün bu düşüncesine karşın<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Heyet-i_Temsiliye" title="Heyet-i Temsiliye"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Heyet-i Temsiliye</span></a>'nin
yaptığı toplantılarda meclisin İstanbul'da toplanması fikri ağır bastı. Meclisi
Mebusan üyelerini belirlemek için<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Ali_R%C4%B1za_Pa%C5%9Fa_(sadrazam)" title="Ali Rıza Paşa (sadrazam)"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Ali Rıza Paşa</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>hükümeti
döneminde seçimler yapıldı.<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Anadolu_ve_Rumeli_M%C3%BCdafaa-i_Hukuk_Cemiyeti" title="Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk
Cemiyeti</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>üyeleri
seçimlerde başarılı oldu.<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11pt;"><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Heyet-i_Temsiliye" title="Heyet-i Temsiliye"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Heyet-i Temsiliye</span></a>,
seçilen milletvekillerinin<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Meclis-i_Mebusan" title="Meclis-i Mebusan"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Meclis-i Mebusan</span></a>'da
"Müdafaa-i Hukuk" adında bir grup oluşturmasını istemekteydi. Buna
karşın Meclis-i Mebusan'da böyle bir grup kurulamadı. Ancak heyet, yeniden
açılan Osmanlı Mebusan Meclisi’ne üye olarak İstanbul’a gidecek olan mebuslarla
görüşmeler yapmıştı. Heyet-i Temsiliye, hazırladıkları<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Misak-%C4%B1_Milli" title="Misak-ı Milli"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Misak-ı Milli</span></a>’nin
Mebusan Meclisi’nde kabul edilmesini sağladı.<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11pt;">Heyet-i Temsiliye'nin başkanı olan
Atatürk, kendisinin Meclis-i Mebusan'ın başkanı seçilmesini ve Anadolu'da süren
hareketin yasal olarak tanınmasını istiyordu. Ancak 18 Mart 1920'de İngiliz
işgal kuvvetleri Meclis-i Mebusan'daki Heyeti Temsiliye milletvekillerini
tutukladı ve sürgüne gönderdi. Bu tutuklamalardan sonra 18 Mart 1920'de
Meclis-i Mebusan kapandı.<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11pt;">Atatürk, bunun üzerine Heyet-i
Temsiliye'yi temsilen meclisi<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Ankara" title="Ankara"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Ankara</span></a>'da
toplanmaya çağırdı ve 21 Nisan 1920'de yayınladığı bir bildiri ile meclisin 23
Nisan 1920'de toplanacağını duyurdu. 23 Nisan Cuma günü<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Hac%C4%B1_Bayram_Camii" title="Hacı Bayram Camii"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Hacı Bayram Camii</span></a>'nde kılınan<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Cuma_namaz%C4%B1" title="Cuma namazı"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Cuma namazının</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>ardından dualar ile meclis açıldı.<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Anadolu_ve_Rumeli_M%C3%BCdafaa-i_Hukuk_Cemiyeti" title="Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk
Cemiyeti</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>ve<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Meclis-i_Mebusan" title="Meclis-i Mebusan"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Meclis-i Mebusan</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>üyelerinden oluşan 324 milletvekili
ile kurulan meclis, zorluklar nedeniyle 115 milletvekili ile açıldı. Aynı gün
gerçekleşen toplantıda meclis adının "Türkiye Büyük Millet Meclisi"
olmasına karar verildi.</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-size: 11pt;">23 Nisan 1920
tarihinde,</span><span class="apple-converted-space" style="font-size: 11pt;"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Parlamento" style="font-size: 11pt;" title="Parlamento"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Parlamento</span></a><span class="apple-converted-space" style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-size: 11pt;">geleneklerine göre, en yaşlı üye olan</span><span class="apple-converted-space" style="font-size: 11pt;"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Sinop" style="font-size: 11pt;" title="Sinop"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Sinop</span></a><span class="apple-converted-space" style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-size: 11pt;">Milletvekili</span><span class="apple-converted-space" style="font-size: 11pt;"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Mehmet_%C5%9Eerif_Avc%C4%B1o%C4%9Flu" style="font-size: 11pt;" title="Mehmet Şerif Avcıoğlu"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Şerif Bey</span></a><span class="apple-converted-space" style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-size: 11pt;">(d.
1845), Başkanlık kürsüsüne çıktı ve konuşma yaparak Meclis'in ilk toplantısını
açtı.</span><i><span style="font-size: 11pt;">“Bu Yüksek Meclisin en yaşlı üyesi
sıfatıyla ve Allah'ın yardımıyla milletimizin iç ve dış tam bağımsızlık içinde
alın yazısının sorumluluğunu doğrudan doğruya yüklenip, kendi kendisini
yönetmeye başladığını bütün dünyaya ilan ederek, Büyük Millet Meclisi'ni
açıyorum.”</span></i></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<i><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></i></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<span style="font-size: 11pt;">Bu açış konuşmasında, millî egemenliğe
dayalı yeni Türk parlâmentosunun adı da "Büyük Millet Meclisi" olarak
konulmuştu. Bu ad herkesçe benimsedi. Daha sonra Atatürk'ün tüm konuşmalarında
yer aldığı şekliyle ve ilk kez 8 Şubat 1921 tarihli Bakanlar Kurulu
Kararnamesinde de yazılı olarak, "<b>Türkiye Büyük Millet Meclisi</b>"
(TBMM) adı kalıcılık kazandı.<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<span style="font-size: 11pt;">TBMM, 24 Nisan 1920 günü yaptığı ikinci
toplantısında<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Mustafa_Kemal_Atat%C3%BCrk" title="Mustafa Kemal Atatürk"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Mustafa Kemal Atatürk</span></a>'ü meclis başkanlığına
seçti. Atatürk, kendi öncülüğünde kurulan TBMM'nin başkanlığını<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Cumhurba%C5%9Fkan%C4%B1" title="Cumhurbaşkanı"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Cumhurbaşkanı</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>seçildiği
gün olan 29 Ekim 1923 tarihine kadar sürdürdü<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<span style="font-size: 11pt;">23 Nisan 1921'de çıkarılan<span class="apple-converted-space"> “</span><i>23 Nisan'ın Milli Bayram Addine
Dair Kanun” </i><span class="apple-converted-space"> </span>ile Türkiye'nin
ilk ulusal bayramı olmuştur.<sup><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/23_Nisan_Ulusal_Egemenlik_ve_%C3%87ocuk_Bayram%C4%B1#cite_note-TC._Kultur-1"></a></sup><span class="apple-converted-space"> </span>İlk kez ortaya çıkan bu bayramda ne
ulusal egemenlikten ne de çocuklardan söz edilmekteydi.<span class="apple-converted-space"> </span>Zaten daha o yıllarda Osmanlı
saltanatı hala kanunen hüküm sürmekteydi. 1 Kasım 1922'de saltanatın
kaldırılmasıyla<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/1_Kas%C4%B1m" title="1 Kasım"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">1 Kasım</span></a>,
Hakimiyet-i Milliye Bayramı (Ulusal Egemenlik Bayramı) olarak kabul edilmiştir.
Daha sonraki yıllarda, TBMM'nin açılış tarihi olan 23 Nisan "Milli
Hakimiyet Bayramı" olarak kutlamış ve bu durum 1 Kasım'ın uzun vadede
bayram olarak unutulmasına neden olmuştur.<sup><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/23_Nisan_Ulusal_Egemenlik_ve_%C3%87ocuk_Bayram%C4%B1#cite_note-akin_s.92-5"></a></sup><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/1935" title="1935"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">1935</span></a>'te bayramlar ve tatil
günleriyle ilgili kanun değiştirilmiş ve "23 Nisan Millî Bayramı"nın
adı "Millî Hakimiyet Bayramı" haline getirilmiş, böylece 1 Kasım
Hakimiyet-i Millîye Bayramı ile 23 Nisan Millî Bayramı birleştirilmiştir. <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<span style="font-size: 11pt;">23 Nisan'ın Çocuk Bayramı oluşu yine<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/TBMM" title="TBMM"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">TBMM</span></a>'nin açılışıyla
ilişkili olmasına rağmen, tamamen ayrı bir bayram olarak gelişmiş ve<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/1981" title="1981"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">1981</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>yılına kadar da öyle devam etmiştir.
Bu Bayram 23 Nisan 1927'de<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Himaye-i_Etfal_Cemiyeti" title="Himaye-i Etfal Cemiyeti"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Himaye-i Etfal Cemiyeti</span></a>'nin (günümüz Çocuk
Esirgeme Kurumu'nun) o günü "Çocuk Bayramı" olarak duyurmasıyla
başlamış kabul edilir. Aslında Himaye-i Etfal Cemiyeti'nin 23 Nisan'la ilgili
çalışmaları daha önceki yıllarda vardır ve hatta çocuklardan da söz edilmiştir.
Kurum, 23 Nisan 1923'te millî bayram için pullar bastırmış ve satmıştır.23
Nisan 1924'te Hâkimiyet-i Milliye gazetesinde "Bu gün Yavruların Rozet
Bayramıdır" ibaresi yer almış, 23 Nisan 1926'da da yine aynı gazetede
"23 Nisan Türklerin Çocuk Günüdür" başlıklı bir yazı kaleme alınmış
ve bu yazıda cemiyetin bu günü çocuk günü yapmaya çalışarak doğru yolda olduğu
ve para kazanan herkesin bu gün cemiyete çocuklar için bağışta bulunması
gerektiği vurgulanmıştır.<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<span style="font-size: 11pt;">23 Nisan'ın Çocuk Bayramı olarak kutlanışı
23 Nisan 1927'de<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Mustafa_Kemal_Atat%C3%BCrk" title="Mustafa Kemal Atatürk"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Atatürk</span></a>'ün himayesinde başlamış,
Cumhurbaşkanlığı Bandosu çocuklar için konser vermiş ve Ankara'da çocuk balosu
düzenlenmiştir. 1928'de Dr. Fuat (Umay) Bey'in teklifiyle daha geniş içerikli
bir program hazırlanmış, ilanlar verilmiş, halk davet edilmiş, çocuk alayları
oluşturulmuş, yarışmalar ve geziler düzenlenmiştir. 1929'daki 23 Nisan'dan önce
HEC 23-30 Nisan haftasını çocuk haftası olarak duyurmuş, etkinlikler
çoğaltılarak bir haftaya yayılmıştır. Asıl bayram yine 23 Nisan'da kutlanmış,
çocuk balosu yine Atatürk tarafından himaye edilmiştir. Yine de HEC ve<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/T%C3%BCrk_Oca%C4%9F%C4%B1" title="Türk Ocağı"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Türk Ocağı</span></a>'nın bütün çabalarına rağmen ülke çapına yayılmada
sorunlar yaşanmıştır. Birkaç yıl böyle gitmesi üzerine, Kırklareli milletvekili
Dr.<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Fuat_Umay" title="Fuat Umay"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Fuat Umay</span></a>'ın
teklifiyle 20-30 Nisan arasında tüm telgraf ve mektuplara Himaye-i Etfal Şefkat
Pulu yapıştırılması mecliste onaylandı. Yasa, 14 Nisan 1932'de yürürlüğe girdi.
<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<span style="font-size: 11pt;">1933 yılı 23 Nisan'ında<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Mustafa_Kemal_Atat%C3%BCrk" title="Mustafa Kemal Atatürk"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Atatürk</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>yeni
bir gelenek başlattı. O sabah çocukları makamında kabul etti ve onlarla sohbet
etti. Aynı yıl stadyumlarda beden hareketi gösterileri yapılmaya başlandı. O
bayram, Milli Eğitim Bakanı<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Re%C5%9Fit_Galip" title="Reşit Galip"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Reşit Galip Bey</span></a>'in
kaleme aldığı<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/And%C4%B1m%C4%B1z" title="Andımız"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Andımız</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>çocuklar tarafından ilk kez okundu. 1933'te
artık Çocuk Bayramı devlete de mal olmuştu. Yine de 1935'teki yasa
değişikliğinde çocuk bayramında hiç söz edilmedi. Yalnız resmî ismi konmamış
olsa da, Milli Hâkimiyet Bayramı'nın yanında "23 Nisan Çocuk
Bayramı", devlet ve toplum örgütlerinin ortaklaşa hazırladığı programlarla
kutlanmaya devam edildi. <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<span style="font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheiZSPCGI7aPXBt0DNz_st2Lul-wAK3oXpKS9Qh7gJVXtFrQf14rfy0qVpgveusFuOgNZLH3Es7zT2d7ot13rGgKIZdX9qMKLOjs0ZtN4us3hJFnN_idMQSEPaxIQUE6mF4Yeu5RFpirY/s1600/yirmi%25C3%25BC%25C3%25A7-nisan-%25C3%25A7ocuk-bayram%25C4%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheiZSPCGI7aPXBt0DNz_st2Lul-wAK3oXpKS9Qh7gJVXtFrQf14rfy0qVpgveusFuOgNZLH3Es7zT2d7ot13rGgKIZdX9qMKLOjs0ZtN4us3hJFnN_idMQSEPaxIQUE6mF4Yeu5RFpirY/s320/yirmi%25C3%25BC%25C3%25A7-nisan-%25C3%25A7ocuk-bayram%25C4%25B1.jpg" width="234" /></a></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<span style="font-size: 11pt;">1970'lerde artık 23 Nisan Çocuk Bayramı
tüm ulustan katılım alan bir bayram halini almıştı. 1975'ten itibaren TRT de
programlarıyla destek vermiş, 1979'da resmî Millî Hakimiyet Bayramı törenlerine
çocukların da katılmasına karar verilmiş, 1980'de de "Çocuk
Parlamentosu" oluşturulmuştur.<span class="apple-converted-space"> </span>Böylece
23 Nisan Çocuk Bayramı, Millî Hakimiyet Bayramı'yla tamamen aynı etkinliklerde
kutlanmış oluyordu. Nitekim 1981'de birleştirilecekti. <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<span style="font-size: 11pt;">Günümüzde 23 Nisan günlerinde bayram<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/T%C3%BCrkiye_Cumhuriyeti" title="Türkiye Cumhuriyeti"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Türkiye Cumhuriyeti</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>devleti erkanının başta<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/An%C4%B1tkabir" title="Anıtkabir"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Anıtkabir</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>olmak üzere çeşitli Atatürk
anıtlarında yaptıkları resmî törenlerle başlamakta,<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Stadyum" title="Stadyum"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">stadyumlarda</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>ilköğretim öğrencilerinin hazırladığı
gösterilerin sergilenmesi ve resmî geçit töreniyle devam etmektedir. Akşamları
da büyük şehirlerde fener alayı düzenlenir. Resmî törenlerden sonra bayram yeri
olarak nitelendirilen çayırlarda güreşler, koşular ve başka çeşit yarışmalar
düzenlenir. Çeşitli sivil toplum örgütleri veya kuruluşlar tarafından
düzenlenen etkinlikler yer alır. Önceden belirlenmiş öğrenciler kısa bir
süreliğine kurumlardaki devlet memurlarının makamlarına oturur, onlarla orada
sohbet edilir.<span class="apple-converted-space"> </span>Ayrıca 23 Nisan
günü Türkiye'de resmî tatil günüdür.<span class="apple-converted-space"> </span>İlköğretim
öğrencilerine 24 Nisan günü de tatildir.<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<br />
<div style="background: white; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 19.2pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">1979 yılında düzenlenmeye başlayan TRT Uluslararası 23
Nisan Çocuk Şenliği, 23 Nisan'ı tüm dünya çocuklarının kutladığı bir bayram
haline getirmeyi amaçlayan bir<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/%C5%9Eenlik" title="Şenlik"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">şenliktir</span></a>.
İlkine yalnızca<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Sovyet_Sosyalist_Cumhuriyetler_Birli%C4%9Fi" title="Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">SSCB</span></a>,<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Irak" title="Irak"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Irak</span></a>,<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/%C4%B0talya" title="İtalya"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">İtalya</span></a>,<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Romanya" title="Romanya"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Romanya</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>ve<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Bulgaristan" title="Bulgaristan"><span style="color: black; text-decoration: none; text-underline: none;">Bulgaristan</span></a>'ın
katıldığı şenlik, günümüzde yaklaşık 50 ülkenin çocuklarının katılımıyla
düzenlenmektedir.<span class="apple-converted-space"> </span>1979'dan
2000'e kadar Türkiye'nin başkenti Ankara'da düzenlenmiş, ondan sonra
Türkiye'deki başka kentlerde de gerçekleştirilmiştir. <o:p></o:p></span></div>
srkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-80560853405326821642011-07-19T08:33:00.000-07:002011-07-19T08:39:54.003-07:00MART 16<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG7dqohiqDHEd9OG7wVQHqq4qHHX5UYGSkDETjus5S0YsVzwhyjiBqEZ3QXCtNr3cq-PQQ5sC1xYt6Qlx1R_P5f8LK0QvPRkEvLYpijCEd-csX1kLO1famwCpJFh_v4kWUAspgE3jakpU/s1600/3019-_%257E1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" m$="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG7dqohiqDHEd9OG7wVQHqq4qHHX5UYGSkDETjus5S0YsVzwhyjiBqEZ3QXCtNr3cq-PQQ5sC1xYt6Qlx1R_P5f8LK0QvPRkEvLYpijCEd-csX1kLO1famwCpJFh_v4kWUAspgE3jakpU/s320/3019-_%257E1.JPG" width="320" /></a> <br />
1919 Temmuz ayında bir gece “Mustafa Kemal” ile “Telgrafçı Ahmet Hamdi” arasında geçen telgraf konuşması :<br />
<br />
Erzurum : İsmin ne ?<br />
<br />
İstanbul Merkez Postanesi : Manastırlı Hamdi.<br />
<br />
İstanbul Merkez Postanesi : İsmin ne ?<br />
<br />
Erzurum : Mustafa Kemal.<br />
<br />
İstanbul Merkez Postanesi : Emredersiniz Paşam !<br />
<br />
Erzurum : Bana Yıldız’ı bağlayınız.<br />
<br />
İstanbul Merkez Postanesi : Bir dakika Paşam.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">İstanbul Merkez Postanesi : Paşam, müdürüm Yıldız’ı bağlamama muhalefet ediyor.</div><div style="text-align: justify;">Bana yazdırınız. Ya emniyetli bir adamla göndereyim ya da kendim götürürüm.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Paşa ısrar etmedi ve Ayan Meclisi’nden Fuat Paşa’ya verilmek üzere mesajnı yazdırdı. Paşa bu telgrafında, ülkenin yönetimini kendi eline aldığını, İstanbul Hükümeti ile ilgisini kestiğini bildirdi. Ayrıca sadrazamın da görevden çekilmesini istiyordu.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">O dönemde İstanbul Merkez Postanesi görevlilerine uyarı yapılmıştı. Yıldız Sarayı ile görüşme istekleri müdüre danışmadan kesinlikle cevaplandırılmayacaktı. Bu sebebten Telgrafçı Manastırlı Hamdi Efendi müdürden olumsuz yanıt alınca Mustafa Kemal’e o şekilde cevap vermek zorunda kaldı. Gerçi Mustafa Kemal’i Çanakkale Savaşlarından Anafartalar Kumandanı olarak namını duymuştu. Hatta anılarında bu telgraf konuşmasına ilişkin bahsederken : “Karşıda Mustafa Kemal adını duyunca elimde olmadan fesimi düzelttim, ceketimin düğmelerini ilikledim ve Emredersiniz Paşam cevabını verdim” diyecektir.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">O tarihlerde Mustafa Kemal İstiklal Savaşını fiilen başlatacak olan ve bir ihtilal beyanı niteliğindeki “Amasya Genelgesi” ’ni tüm ülke sathında yayımlatmıştı ve İstanbul tarafından Mustafa Kemal’in tüm yetkileri alınmış ve derhal İstanbul’a dönmesi istenmekteydi. Ülkenin dört bir tarafı Mondros Mütarekesi gereği işgal altındaydı.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Mustafa Kemal ise doğu illeri adına yapılacak kongre için Erzurum’a gelmişti ve ayrıca kendisi 8 Temmuz gecesi Erzurum’da kongre için bulunmaktayken çok sevdiği askerlik görevinden de istifa edecekti. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Bundan sekiz ay sonra Telgrafçi Hamdi tekrar sahnede : </div><div style="text-align: justify;">Mustafa Kemal 16 Mart 1920 günü saat 10.00 sıralarında, Ankara Telgrafhanesi’nde, adına geçilen telgraf metnini okurken oldukça düşünceliydi. Bir yanlışlık olup olmadığını anlamak için, metni bir kez daha okudu:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“Bu sabah Şehzadebaşı’ndaki Mızıka Karakolu’nu İngilizler bastı. Oradaki askerlerle çarpışarak neticede şimdi İstanbul’u işgal altına alıyorlar. Bilgi için arz olunur.Manastırlı Hamdi.”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Mustafa Kemal, bu telgrafın altına, ‘Çok acele kolordulara benim imzamla gönderiniz’kaydını yazdı ve görevlilere verdi. Bu sırada Manastırlı Hamdi bilgi vermeyi sürdürüyordu:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“Bizim en güvendiğimiz bir arkadaşımız, yalnız o değil herkes, yani her gelen söylüyor. Şimdi de Harbiye Nezareti’nin işgalini haber aldık. Hatta Beyoğlu Telgrafhanesi’nin önünde İngiliz askerleri olduğunu söylediler. Fakat telgrafhaneyi işgal edip etmeyecekleri meçhuldür.”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">İstanbul Merkez Postanesi telgrafhanesinden Manastırlı Hamdi Bey, edindiği bilgileri aktarmaya devam ediyor; ama arada bir, yazışma kesiliyordu.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Bu sırada, Harbiye Telgrafhanesi’nden memur Ali de Ankara’yı buldu ve o da bilgi vermeye başladı:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“Sabahki İngilizlerin baskınında altı şehit ve on beş yaralı var. Nezarete giriyorlar. Nizamiye kapısına... Teli kes. İngilizler buradalar.”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Mustafa Kemal daha fazla bilgi istiyor ve bekliyordu. İşgal yerel miydi, yoksa bütün İstanbul’u mu kapsıyordu? Silahlı bir karşı koyma olmuş muydu, yoksa bir baskın tarzında mı olmuştu her şey?</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Bu sorulara cevap ararken Manastırlı Hamdi Bey olayları aktarmaya devam ediyordu:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“Paşa Hazretleri, Harbiye Telgrafhanesi’ni de İngiliz deniz askerleri işgal edip teli kestiği gibi, şimdi bir taraftan Tophane’yi işgal ediyor diğer taraftan da zırhlılardan asker çıkarıyorlar. Durum vahimleşiyor efendim. Sabahki çarpışmada 6 şehit ve 15yaralımız vardır. Paşa hazretleri emirlerinizi bekliyorum...”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Durum apaçık ortadaydı. Mondros Mütarekesi’nin imzalanmasından sonra İstanbul’u yarı örtülü işgal altına alan düşman, gittikçe güçlenen milliyetçi akımları söndürmek,vatanseverlere gözdağı vermek için kenti, hem de kan dökerek tam anlamıyla işgal ediyor, bütün stratejik noktalar düşman eline geçiyordu.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Dışarıda düşman askerleri kol gezerken büyük bir cesaretle görevini sürdüren Manastırlı Hamdi Bey yeniden devreye girdi:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“Sabahleyin bizim askerler uykuda iken İngiliz deniz erleri karakola gelip işgal etmişler.Askerimiz uykudan şaşkın kalkınca çarpışmaya başlanıyor. -Bu bilgi yanlış aktarılmıştır. Şehzadebaşı Karakolu’nda çarpışma olmamış, askerler uyurken şehit edilmiştir.- Neticede bizden 6 şehit, 15 yaralı olup, bunun üzerine tasavvur ettikleri melanete başlayıp hemen zırhlılarını rıhtıma yanaştırarak Beyoğlu cihetini veTophane’yi, sonra bir taraftan da Harbiye Nezareti’ni işgal etmişler.”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“Hatta şimdi ne Tophane ne de Harbiye Telgrafhanesi’ni bulmak kabil oluyor. Şimdi de haber aldığıma göre, Derince’ye kadar işgal genişliyormuş efendim.”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“İşte Beyoğlu Telgrafhanesi yok, orasını da işgal ettiler galiba. Allah korusun. Burasını da (İstanbul Postanesi) işgal etmesinler. İşte Beyoğlu telgraf müdürleri, memurları geldiler. Onları kovmuşlar. Bir saate kadar burası da işgal olunacaktır. Şimdi haber aldım efendim.”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Mustafa Kemal de, hattın kesilmesinden endişe ederek Manastırlı Hamdi Bey’e şu talimatı verdi:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“Hamdi oğlum, benim imzamı kullanarak Edirne’ye Cafer Tayyar Bey’e, Bandırma Kolordu Komutanı Yusuf İzzettin Paşa’ya, İzmir Kumandanlığı’na vaziyeti haber ver. Sonra da durumu bana bildir...”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Kısa bir süre sonra Manastırlı Hamdi Bey, emrin yerine getirildiğini bildiriyordu ki, hat kesildi ve bir daha da haber alınamadı...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ne olmuştu? Büyük Postane de işgal mi edilmişti? Ya Manastırlı Hamdi Bey; o da görev başında, Mustafa Kemal’in emrini yerine getirirken mi yakalanmıştı? İngilizler, milletvekillerinden kimseyi tutuklamış mıydı?</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Mustafa Kemal, bu soruların cevabını daha sonra alacak, İngilizlerin kentte Kuvayı Milliye taraftarlarını topladığını, ayrıca Meclisi Mebusan’a giderek Kara Vasıf ve Rauf (Orbay) beyleri tutuklandığını öğrenecekti. Ama Manastırlı Hamdi Bey’den hiçbir haber yoktu...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">16 Mart 1920 günü İstanbul’un işgalini, günümüz deyimiyle ‘canlı yayın’ yaparcasına, an be an Mustafa Kemal’e bildirerek tarih sahnesine çıkan, ancak yaşamının bundan sonrası çoğumuzca pek bilinmeyen Manastırlı Hamdi kimdir?..</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Hamdi Bey, lakabından da anlaşılacağı gibi, Manastırlıdır. 1891’de Manastır’da doğmuş, babasının varlıklı oluşu sayesinde iyi bir eğitim görmüş, 1911’de de Dere-i Bala kasabasında telgraf memurluğuna başlamıştı. Ancak 1912’de Sırpların Manastır’ı işgali, diğer Türkler gibi, Hamdi Bey ve ailesinin dingin yaşantısına son vermiş, Sırpların Türklere olumsuz davranışı ve bitmek tükenmek bilmeyen eziyetleri nedeniyle, aile İstanbul’a göç kararı almıştı.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Aile reisi Ahmet Efendi, Manastır’daki geniş topraklarını ve evini bırakarak eşi Habibe, kızı Münevver ve oğlu Hamdi Bey ile birlikte yola çıktı. Aile sıkıntılı ve uzun bir yolculuktan sonra İstanbul’a geldi. İmparatorluk başkenti İstanbul, o sıralarda I. Dünya Savaşı’nın getirdiği yokluk ve sıkıntılar içindeydi. Aile, Üsküdar’ın Tabaklar Mahallesi’nde bir ev bularak yerleşti. Bir süre yanlarındaki para ile idare ettiler. Ama sonra Ahmet Bey’in hastalanıp ölmesi, kızının da gelin gitmesi, Manastırlı Hamdi Bey’i evin geçim sorunu ile yüz yüze getirdi.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Manastırlı Hamdi Bey, günlerce iş aradıktan sonra, 1919’da İstanbul Merkez Postanesi’nde (Bugünkü Büyük Postane) telgraf memuru olarak göreve başladı. İş ahlakı, dürüstlüğü, çalışkanlığıyla kısa sürede kendini herkese sevdirdi.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Sonrasında Manastırlı Hamdi gizlice Milli Mücadeleye katılmak içn gizlice Anadolu’ya geçer. Önceleri Mustafa Kemal’in karargah telgrafçısı olur. Sonrasında İsmet Paşa’nın yanında 1.ve 2.İnönü muharebelerine katılır. </div><div style="text-align: justify;">Meclis Başkanı Mustafa Kemal’in hani o meşhur “Siz orada yalnız düşmanı değil milletin makus talihini de yendiniz” diye devam eden telgrafını alıp Metristepe’de İsmet Paşa’ya müjdeleyen de yine Telgrafçı Hamdi Bey’dir.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Manastırlı Hamdi Bey, savaş bitip Cumhuriyet ilan edildikten sonra, terfi ettirilerek, Akşehir telgraf memurluğuna atanıyor. Orada iki yıl görev yaptıktan sonra, Ankara Yenişehir Postanesi Müdürü oluyor. Bu arada sağlığı bozuluyor. Bir süre tedavi gördükten sonra, kendi isteğiyle Konya İstasyonu’na birinci sınıf memur olarak atanıyor ve bu görevdeyken de emekli oluyor.</div><div style="text-align: justify;">1934 yılına gelindiğinde de soyadı kanunu gereği Atatürk, İstanbul’un işgalini kendisine canlı olarak bildiren ve o günü anımsatması babı ile Hamdi Bey’e “Martonaltı” soyadını veriyor. (16 Mart 1920 Şehzadebaşı Mızıka Karakolu’nun İngilizler tarafından işgali)</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">İstiklal Madalyası sahibi “Ahmet Hamdi Martonaltı” 09 Aralık 1945 senesinde Konya’da vefat ediyor. Mezarı da Konya’da bulunmaktadır.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ayrıca Atatürk Nutuk’ta Manastırlı Hamdi’den şöyle bahseder :</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Bu hamiyetli ve cesur Manastırlı Hamdi Efendi olmasaydı İstanbul’da geçen bu acı olayları öğrenmek için, kim bilir ne zamana kadar bekleyip duracaktık. İstanbul’da bulunan nazır, milletvekili, komutan ve teşkilatımız adamları içinden, bir kişinin çıkıp da, zamanında bize haber vermeyi düşünememiş olduğu anlaşılıyor. Demek ki hepsini heyecan ve çarpıntı kaplamıştı. Bir ucu Ankara’da bulunan telin İstanbul’da bulunan ucuna yanaşamayacak kadar şaşkın bir duruma gelmiş oldukları yargısına varmak, bilmem ki doğru olur mu? Telgraf memuru Hamdi Efendi sonradan Ankara’ya gelerek karargâhımız telgraf memurluğu yapmıştır. Kendisine borçlu olduğum teşekkürü, burada açıkça söylemeyi millî ve vatan görevlerinden sayarım.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">—Nutuk, Mustafa Kemal Atatürk</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Serkan KASALARsrkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-61558464732308845802011-07-16T03:36:00.000-07:002011-07-16T12:01:54.517-07:00İzmir'in Dünyadaki Tek Sesi : Dario Moreno<div style="text-align: justify;"><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnVrq0OzZkEuIIdgBppCCr4iWOd4Z7dPCOQ6yYKUlSON0WMayUKSx_dciIiN7NabrpCH5BZCPQXDcyL35MQXPZU167A69xB1GIRwzyMWnURnfn2MDtdQioKzETdz_qPyelAK9I7dtds3M/s1600/photo_18042011111022_3681_large.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" m$="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnVrq0OzZkEuIIdgBppCCr4iWOd4Z7dPCOQ6yYKUlSON0WMayUKSx_dciIiN7NabrpCH5BZCPQXDcyL35MQXPZU167A69xB1GIRwzyMWnURnfn2MDtdQioKzETdz_qPyelAK9I7dtds3M/s200/photo_18042011111022_3681_large.jpg" width="200" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Anadolu’nun batı yakasında, bütün Ege kıyılarının Yunan çizmeleri altında ezildiği sıralarda, Aydın’da, bahar ayına rastlayan bir günde 03 Nisan 1921 günü bir erkek çocuk dünyaya geldi. Daha sonraları ünlenecek olan bu çocuğun asıl adı David Arugete idi. Ancak biz onu Dario Moreno olarak tanıdık.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Yahudi asıllı olan ailesiyle birlikte Aydın’da yaşayan Dario, tren istasyonunda çalışan babasının trajik bir şekilde vurulmasının ardından çok küçük yaşta yetim kaldı. Bu olay sonrası annesi ve dört kardeşi ile birlikte İzmir’e yerleşen ailede, anne Madam Roza, Dario’yu geçim sıkıntısından dolayı Nido De Guerfanaos yetimhanesine vermek zorunda kaldı. İlkolu Yahudi okulunda bitiren Dairo, gençlik yıllarında pek çok değişik işte çalıştı.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Çalıştığı yıllarda kendini yetiştirdi ve İzmir’de Kardıçalı İşhanında, yanında getir götür işlerinde çalıştığı İzmir'in ünlü avukatlarından birinin kâtipliğine yükseldi. Ayrıca geceleri İzmir Milli Kütüphane'ye gidip Fransızca çalışıyordu. Yine bu sıralarda başlayan gitar merakını eline geçen bir gitar aracılığı ile geliştirdi. Aynı dönemlerde Bar-Mitsvah törenlerinde şarkılar söylemeye başladı.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Gençlik çağlarında kendi semtinde ve İzmir'de iyice tanınır olmuştu. Moreno askerliğini II. Dünya Savaşı sıralarında piyade olarak Akhisar Orduevi'nde yaptı. Burada caz orkestrasında solistlik yaptı ve yine Konya ile Adana'daki askeri yerlerde sahneye çıktı. Askerlik döneminde müzik ile daha içli dışlı olan Moreno o zamanlar İzmir Kordon'da bulunan NATO binasının yerindeki Marmara Gazinosu'nda da sahneye çıktı. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Moreno ilk konserini ise Konak vapur iskelesinin üzerindeki gazinoda verdi. Moreno müzisyenliğini biraz daha ilerletince annesi Madam Roza ile birlikte Mithatpaşa Caddesi üzerinde bulunan Karataş semtindeki Asansör Sokağı'na taşındı. Sokağın bugünkü adı Dario Moreno Sokağı'dır. Halk arasında bu sokak ve çevresi "Asansör" olarak anılır. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Gittikçe daha da ünlenen Dario Moreno'nun ünü İzmir Palas otelinde iyice parladı. Askerlikten sonra ise Moreno bir süre İstanbul Fenerbahçe'deki Belvu Gazinosu'nun sahnesine çıkmaya başladı. Bu arada Moreno, Ankara'da bulunan Bomonti Gazinosu'nda sahne almak üzere iki gün için Ankara'ya gitti. Ancak iki yıl Ankara'da kaldıktan sonra tekrar İstanbul'a dönebildi ve Fritz Kerten'in orkestrasına solist olarak girdi. Moreno Ankara'da kaldığı yıllarda Orhan Veli ile oda arkadaşlığı da yapmıştır. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">İstanbul'da bir yıl boyunca çalıştıktan sonra Atina'ya geçti. Burada çalışırken Paris'te bulunan bir emprezaryoya telgraf çektikten sonra oraya gitti. Moreno burada ilk olarak Perto Del Sol Müzikholü'nde sahneye çıktı. Paris'teki ilk yılları başarısızlık yıllarıdır. Almanya'daki Amerikan askeri kulüplerinde bir müddet şarkı söyledikten sonra Fransa'da ilk defa Jezabel şarkısı ile olağanüstü bir başarı elde etti. Paris'te; daha sonra Cannes'da bulunan Palm Beach Oteli'nde şarkı söyleyen Moreno daha sonra söylediği "Adieu Lisbon" ve "Cou Courou Cou Cou" isimli kalipsolar ile ününü pekiştirdi. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">İstanbul'da yanında çalıştığı Fritz Kerten ile annesini yanına aldırdı. Fritz Kerten'in adını Andre Kerr'e çevirterek piyanist olarak yanına aldı. Sezen Cumhur Önal ve Fecri Ebcioğlu Moreno'nun şarkılarına Türkçe söz yazmışlardır. Moreno Jacques Brel'in yazıp sahneye koyduğu ve başrolünü oynadığı L'Homme de la Mancha adlı müzikal eserde Sancho Pancho rolünü üstlendi. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Dario Moreno ayrıca 32 filmde rol almıştır. Daha 47 yaşında hayata gözlerini yuman Dario’nun ölümüne ilişkin söylentiler değişiktir. Bunlardan birisi 1 Aralık 1968 günü İstanbul Hilton Oteli'ndeki odasında ölü bulunduğudur. Öbürü ise havaalanına taksi ile giderken geçirdiği bir kalp krizi sonucunda öldüğüdür.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Kendisi İzmir'de gömülmesini vasiyet ettiği halde, ölümünün hemen ardından annesi Madam Roza oğlu Moreno'yu gömülmek üzere İsrail'deki Holon kenti gömütlüğüne götürmüş ve Dario orada toprağa verilmiştir. Her ne kadar bazı girişimler yapılmış olsa dahi ailesinin isteği üzerine ve de ne yazık ki Dario’nun kendi yazdığı “Vasiyet” isimli şiirine göre defni yapılamamıştır.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Vasiyet :<br />
“İzmir, tatlı ve sevgili şehrim <br />
bir gün şayet senden uzakta ölürsem <br />
beni sana getirsinler... <br />
fakat mezarıma götürürlerken "öldü" demesinler, <br />
"uyuyor" desinler koynunda, <br />
tatlı izmir'im...” <br />
<br />
Eğlenmeyi, yemek yemeyi (özelikle İzmir köfte) ve İzmir’i taparcasına çok seven Dario’nun annesi Madam Roza ile birlikte yan yana bulunan İsrail Holon’daki mezar taşında bir ayyıldız bulunmakta ve taşın üzerinde Türkçe olarak şöyle yazmaktadır : “İzmir Çocuğu David Aguretta burada yatıyor”.<br />
<br />
Dario’nun 90. doğum yılı anısına, 03 Nisan 2011…</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Serkan KASALAR</div>srkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-83431377715826537282011-02-06T15:28:00.000-08:002011-02-06T15:30:59.752-08:00KARLSBAD'DA BİR "PAŞA"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvDlNiAqpXZpyFHOuGh2XROOdOTAmO_DQYXWCIIdq2N-4Cjacw7Pim3DIVV7Qiv7h1de4ZRanxyU3NCqTeuHMEJMg8eAB4OX3YzM-ATnVIH4fXNNE9eVgwhY5k7gAwdqkiMnbsB8VG9m4/s1600/photo_16102010032457_2377_large.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" h5="true" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvDlNiAqpXZpyFHOuGh2XROOdOTAmO_DQYXWCIIdq2N-4Cjacw7Pim3DIVV7Qiv7h1de4ZRanxyU3NCqTeuHMEJMg8eAB4OX3YzM-ATnVIH4fXNNE9eVgwhY5k7gAwdqkiMnbsB8VG9m4/s400/photo_16102010032457_2377_large.png" width="400" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Avusturya Macaristan İmparatorluğu’nun batısında Bohemya bölgesinde Prag’a 130 km. uzaklıkta Karlsbad’da, bir Osmanlı Generali tedavi amacıyla bulunmaktaydı.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">1918 yılının Haziran sonlarında, böbreklerindeki rahatsızlığın artması sebebiyle, Cottage Senatoryumu doktorlarından Dr.Markotein’in tavsiyesi üzerine, buradaki şifalı sulardan istifade etmek ve kür görmek maksadıyla 30 Haziran 1918 günü Mustafa Kemal Paşa Karlsbad’a geldi ve burada bulunan Dr.Vermer’in tavsiyelerine uydu.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">O zamanki adıyla Karlsbad, şimdiki adıyla Karlovy Vary. Karlsbad o dönemde Avusturya Macaristan İmparatorluğu’na bağlı Bohemya eyaletinin küçük bir kasabasıdır. Bu kasaba o dönemden bu güne şifalı sularıyla ünlü, yeşillikler içinde birçok oteli barındıran Çek Cumhuriyeti sınırları içinde Prag'a yakın şirin bir kasabadır. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Mustafa Kemal Paşa yaveri Şevki ile birlikte Karlsbad’a geldiği ve burada yaşadığı olayları günlük tutarak ebedileştirmiştir. Altı defterden oluşan ve yıllar sonra bu günlüğü Cumhurbaşkanlığı Köşkünde bulan Afet İnan, Atatürk’e gösterdiğinde, Atatürk heyecanlanmış ve çok duygulanmıştır. Afet İnan’da bu günlüğü yeni yazıya çevirmiştir. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Paşa günlüğünde ilginç ve komik bazı olayları, döneme ait bazı fikirleri ve kendisine ait ilerisi için yön çizecek durumları harika bir biçimde yazıya dökmüştür. Mesela en ilginçlerinden birisi Paşayı, albay olarak niteleyen bir otel garsonuyla olan münasebetidir. Paşa bu durumu günlüğünde şöyle yansıtır :</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ 03 Temmuz 1918 Çarşamba Asker elbisemi giydim. Saat 7'de Impérial'e gittim. Daha henüz salonları temizliyorlardı. Pelerinimi gardıroba bıraktım. Otelin bahçesinde epeyce dolaştım. Canım sıkılıyordu. Bir aralık yağmur yağmaya başladı, tekrar otele girdim. Bu defa salonda oturdum. Henüz kimse yok. Saat 8 oldu. Müzik başladı. Yemek salonuna geçtim. Obert'e hazırladığı yeri sordum. Dün tenbih etmiştim. Buyurun, miralay efendi! dedi. Adam zahir halimize bakarak demek ki, ancak miralaylık tevcih ediyordu. General olduğumu anlatmaya kalkışmak bir mesele... Sesimi çıkarmadım. Bir küçük masaya oturttu. Yemekten sonra bu masanın her vakit akşam yemekleri için bana tahsis olunmasını söyledim. Ve kendimi de tanıtmak için kartımı verdim. Moustapha Kémal Pacha Arméefuhrer.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Herr Obert'in bütün bu tafsilatlı karta rağmen bizi miralay efendilikten başka bir şey telakki edemediğini ve Pacha'nın merkum nazarında tahminini tebdil etmediğini Arméefuhrer'ın de medlûlünü hiç düşünmediğini zannederim. Çünkü ertesi günü masa üzerine bıraktığı Bestelt (rezerve) levhasının altında kurşun kalemle şu isim yazılı idi. Monsieur Kemal Pacha. “</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Elbette Herr Obert, Mustafa Kemal Paşa’nın bir kaç ay önce Berlin seyahatinde Veliaht Sultan Vahdettin’e yaverlik yaptığını ve kendisine Yaver-i Fahri Hazret-i Şehriyari (Padişah Onursal Yaveri) unvanının verildiğini ve yine Mustafa Kemal Paşa’nın bir yıl sonra bir milletin kaderini değiştireceğini nereden bilebilirdi? Gerçekten de tam bir yıl sonra Amasya’da 1919 Haziran’ında, Mustafa Kemal, Rauf Orbay, Ali Fuat Paşa “Vatanın bütünlüğü milletin bağımsızlığı tehlikededir.” diye başlayan Amasya Tamimini imzalayarak İstiklal Savaşını başlatıyorlardı. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ne tesadüftür ki Mustafa Kemal, Sultan Reşat’ın öldüğü’nü ve yerine 03 Temmuz !918 günü -aynı zamanda yaveri olarak Berlin seyahatinde eşlik ettiği- Vahdettin’in padişah olduğunu Karslbad’dayken öğrenmiştir. Bir ilginç tesadüf daha o zaman ki Karlsbad’ın bağlı olduğu Bohemya’nın bayrağı da kırmızı beyazdır. </div>srkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-31277126883144726442011-02-06T15:21:00.000-08:002011-02-06T15:21:57.301-08:00İLK TÜRK FİLMİNİ KİM ÇEKTİ ?<div style="text-align: justify;">Bırakın Çocuk Oynasın..!! </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Yukarıdaki sözleri Sultan 5. Mehmet Reşat, resmini çekmek isteyen Manaki Kardeşleri engellemek isteyen muhafızlarına söylüyordu.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Bırakın çocuk oynasın ! Olay 1911 yılında Makedonya'nın Manastır (Bitola) kentinde geçmekteydi. Korumalar Milton Manaki'yi ve acayip kutusunu olay yerinden uzaklaştırmak istemekteydiler. (Bu acayip kutu 1911 yılından günümüze belgeselleri taşımış 300 no'lu Charles Urban marka kameradır). Milton ve kardeşi Yanaki Balkanlara ilk defa Sinematografi'yi getiren kardeşlerdir.</div><div style="text-align: justify;">Biraz literatür karıştırıldığında ve de resmi tarih açıklamasına bakıldığında çekilen ilk Türk filminin, Ayastefanos'taki Rus Abidesinin Yıkılışı olduğu görülmekdir.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Osmanlı Devleti'nin I. Dünya Savaşı'na girdiği yıl çekilen, Türk sinema tarihinin bilinen ilk filmi ve senaryosudur. Osmanlı ordusunda yedek subay olarak görev yapan Fuat Uzkınay tarafından 14 Kasım 1914'te çekilmiştir. Film 150 metrelik bir belgeseldir. Filmdeki tüm olay Ayastefanos'taki (Yeşilköy) Rus anıtının yıkılışıdır. Lumiere Kardeşler'in sinema tarihine ilk film olarak geçen ve sinemanın doğuşu kabul edilen trenin gara girişinin Türk versiyonudur. Filmin hiçbir kopyası günümüze ulaşamamıştır</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Öte tarafta Makedonya’nın Manastır şehrinde “Manaki Kardeşler” kameralarıyla tarihe ışık tutuyorladı. Makedon sinemasının öncüleri olan Yanaki (1878-1954) ve Milton (1880-1964) Manaki, Avdela’nın Vlach köyünde doğdular. Manaki Kardeşler birbirinden farklı karakterlere ve mizaçlara sahip olsalar da, yakın işbirliği yaptılar ve birbirlerini hem fotografik hem de sinematografik anlamda tamamlayarak uyumlu bir birliktelik yarattılar. İlk profesyonel aşkları fotoğraftı. 1898 yılında Yanaki bir meslek lisesinde kaligrafi ve çizim öğrettiği Ianina’da bir fotoğraf stüdyosu açtı. Aynı sene, Milton Manaki’de ona katıldı ve kardeşinin stüdyosunda fotoğraf sanatını öğrenmeye başladı. Merakı ve gayretli çalışması sayesinde, Milton kısa sürede</div><div style="text-align: justify;">fotoğraf ustası oldu.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">1904’te Manaki Kardeşler Bitola’ya (Manastır) taşınmaya karar verdiler. Şehir o dönemde Balkanların önemli bir ekonomik, politik ve kültürel merkeziydi. Bir sene sonra Bitola’da meşhur “Sanat Fotoğrafçılığı Atölyesi”ni açtılar. Manaki Kardeşler için diğer önemli yıl Kral 1. Karol tarafından Romanya’nın Sinaia şehrindeki büyük fotoğraf sergisine davet edildikleri 1906’ydı. Sergide fotoğraf kolleksiyonları ile Altın Madalya kazandılar, ve bu başarı onlara Majestleri Kral 1. Karol’un Saray Fotoğrafçıları ünvanını getirdi. 1911 yılında da Osmanlı Sultanı’nın ve 1929 yılında Yugoslavya Kralı Alexander Karadjordjevic’in fotoğrafçısı oldular. Fotoğraf makinesi deneyimi görsel bir hazırlık için mükemmeldi ve onlara film kamerasıyla çalışmak için sağlam bir altyapı kazandırdı. 19. yüzyıldan 20. yüzyıla geçerken, Balkan Savaşları ve 1. Dünya Savaşı ile çalkalanan Balkanlar’da Osmanlı İmparatorluğu’nun Balkan kanadında yer alan Bitola politik bir merkez olarak büyüyordu. Bitola’da 30 bin Türk askeri bulunuyordu. Burada askeri akademi, okullar, bankalar ve matbaalar vardı. Avrupa etkisinde zengin ailelerin yanı sıra banliyölerde yoksul sınıfın da olduğu bir ticaret merkezi haline gelmişti. Kısaca, Bitola’da yoğun bir şekilde fotoğraf makinesiyle çalışan Manaki Kardeşleri cezbeden ilginç, çekici bir hayat vardı. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Milton Manaki’nin anılarında 1905’te ağabeyi Yanaki’nin Avrupa’daki başkentlere seyahat ettiği yazar. Yanaki Londra’daki Charles Şehir Ticaret Merkezi’nden 300 model numaralı Bioskop film kamerası alır. Camera 300 olarak bilinen bu kamerayla mahalledeki ve ailelerindeki başka kadınlarla gezinen 114 yaşındaki neneleri Despina’yı ölümsüzleştirirler (1905). Bu onların ilk filmi ve Makedon sinematografisinin doğuşudur. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Milton ve Yanaki Bitola’daki ana caddede (Shirok Sokak) bulunan evlerinin balkonundan birçok film çektiler – bunlar Pelister Dağı yamaçlarında geçen hayatın her yönüyle ilgili belgesellerdi. Fotoğraf stüdyosunun ve Camera 300’ün yanı sıra, Manaki Kardeşler filmleri de projekte etmeye başladılar. 1921’de ana caddede tepesi açık yeni sinemaları “Manaki”de ilk filmlerini gösterdiler. Sinema bahçesi Manaki Kardeşleri tatmin etmeyen kısa vadeli bir çözümdü. Sonraları, bir sinema salonu kurdular ve 1 Aralık 1923’te bu sinemada ilk gösterimlerini yaptılar. Bu sinema 1939’da yanana kadar farklı kişilerin elinde başarılı bir şekilde yönetildi.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixcH7_cs_5yIToNbGis6ljmNX6bbSKSfB2aUyabDoNsi355dGUoIiGIo6smRIoH8y0loXAG_bkKjO6ETYZmZ6c9AQGY20Fn3_l1Fyoo6CJRMJzdT_rDXLDR05s9loorcu0_PvrzvLFHfU/s1600/photo_06092010171502_2282_large.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" h5="true" height="153" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixcH7_cs_5yIToNbGis6ljmNX6bbSKSfB2aUyabDoNsi355dGUoIiGIo6smRIoH8y0loXAG_bkKjO6ETYZmZ6c9AQGY20Fn3_l1Fyoo6CJRMJzdT_rDXLDR05s9loorcu0_PvrzvLFHfU/s320/photo_06092010171502_2282_large.png" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Resim yazısı ekle</td></tr>
</tbody></table> <div style="text-align: justify;">Pekala bu açıklamalar ışığında ilk Türk Filmini kim çekti ? 1914 yılında Ayastefanos'taki Rus Abidesinin Yıkılışı’nı görüntüleyen Fuat Uzkınay mı? Yoksa 1911 senesinde Sultan Mehmet Reşat’ın Manastır’a gelişini görüntüleyen Manaki Kardeşler mi?</div>srkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-12067077372019397422010-09-02T02:25:00.000-07:002010-09-15T04:28:43.034-07:00ROSA PARKS "BUS BOYCOTT"I have a dream..<br />
« Bir gün, dört çocuğumun da derilerinin rengi ile değil de kişilikleri ile yargılanacağı bir ülkede yaşayacaklarına dair bir hayalim var. »<br />
<br />
Martin Luther King<br />
<br />
<br />
Alabama Montgomery’de sabah işine gitmek için otobüse binen bir kadın, sadece kendinin değil, yüzyıllardır ayrımcılıklarla ezilmiş bir ırkın da makus talihini yenecekti.<br />
<br />
01 Aralık 1955 günü terzilik işiyle uğraşan 42 yaşında zenci bir kadın olan Rosa Louise McCauley Parks her zamanki gibi işine gitmek çin otobüse bindi. Otobüste zenciler için ayrılmış olan, cam kenarındaki boş koltuğa yerleşti. <br />
<br />
1955 yılının Amerika’sında Alabama’da da ve bir çok güney eyaletinde olduğu gibi zencilere ayrımcılık uygulanıyordu. Otobüslere farklı kapılardan biniyorlar, onlar için ayrılmış yerlerde oturuyorlardı. Üniversitelere alınmıyorlar. Hatta siyahlara çok sonra 1965 te çıkarılan bir kanunla verilen, oy hakları dahi bulunmuyordu. <br />
<br />
Rosa Parks, otobüste dört siyahla birlikte dördüncü sırada oturmaktaydı (siyahlar yalnızca ilk sıraya oturabilirdi). Daha sonra tüm oturma yerleri doldu ve otobüse beyaz bir erkek bindi. Siyahlar ve beyazlar aynı sırada olamayacakları için bu beyaz adam tüm siyahların oradan kalkmasını istedi. Diğer dört siyah itaat ederken, Rosa bunu reddetti ve yerinden kalkmadı. Derhal olaya müdahale eden otobüs şöforü James Blake, oradan kalkmasını yoksa polis çağıracağını söylemesine karşın Rosa yine yerinden kalkmadı. Ve sonunda 01 Aralık 1955 günü Rosa Parks, eyalet ırk ayrımı yasalarını ihlal etmek suçundan polis tarafından tutuklandı.<br />
<br />
Neredeyse tüm güney eyaletlerinde uygulanan ve “Jim Crow Yasaları” adı verilen bu yasa (Jim Crow, aşağılamak amacıyla beyazlar tarafından siyahlara takılan isimlerden biriydi) gereği tutuklanan Rosa Parks olayı bir kişinin daha yıldızının parlamasına yol açacaktı. O da, Amerikan Yurttaş Hakları Önderi Martin Luther King’di.<br />
<br />
Martin Luther King önderliğinde bir yıl boyunca Montgomery’de siyahlar otobüslere binmeyip boykot ettiler. İşlerine kol kola girerek büyük gruplar halinde gittiler. Bu olay Montgomery Otobüs Boykotu (Montgomery Bus Boycott) olarak Amerika’da ve bütün dünyada geniş çapta yankı uyandırdı. Çok sayıda eylemci gözaltına alındı, tutuklandı, tartaklandı. Hatta bazılarının evleri kundaklandı.<br />
<br />
Amerika’da Siyah Ayrımcılık Yasaları nihayet sorgulanmaya başlıyordu ve Yüksek Mahkeme siyah yolcuların otobüste istedikleri yere oturabilecekleri yönünde bir karar vermesiyle yaklaşık bir yıl süren eylem 21 Aralık 1956 da sona erdi.<br />
<br />
Sonrasında Martin Luther King önderliğinde yapılan bir çok eylem ve girişimler neticesinde siyahlar 1964 yılında çıkan Yurttaş Hakları Kanunu (Civil Rights Act of 1964) ile 1965 yılında çıkan Oy Hakkı Kanunu (Voting Rights Act of 1965) ile Amerikan hukukunun birer parçası oldular. Yaptığı bu çabalar Martin Luther King’e 1964 yılında Nobel Barış Ödülü’nü kazandırdı. Ancak ne yazık ki 1968 yılında bir suikaste kuban gitti. 1986’dan beri her yıl Ocak ayının üçüncü Pazartesi günü ABD'de King’in doğum gününde medeni haklar lideri ve yaşamı boyunca savunduğu idealler anılıyor, konuşuluyor, King’in barış sevgisi dile getiriliyor.<br />
<br />
Rosa Parks ise 1999'da Time dergisince 20. yüzyılın insan hakları savunucusu seçildi. Parks 1996 yılında Başkanlık Hürriyet madalyasına lâyık görüldü. 1999 yılının başında da, Kongre'nin altın madalyasına hak kazandı ve bu ödülü başkan Bill Clinton'un elinden aldı. Öldüğü 24 Ekim 2005 yılına kadar da Amerikan siyahları için bir idol oldu.<br />
<br />
Ayrıca Rosa Parks’ın binmiş olduğu o meşhur 2857 nolu otobüs Henry Ford Müzesi’nde sergilenmektedir.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia5zQPS1SU9QWSnZPG1l0Qy7iFsCW-G1dN9-AdV8Quack3n-DuJETLaYk14CXMfBu5nxtUle_76Poi3cn50CxF8pZ-x6u92qvYEjU_XQLBSRMCEU9iGVZ2WrIEnYFGEnwxC44UOb-4P2Y/s1600/220px-Rosaparks.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia5zQPS1SU9QWSnZPG1l0Qy7iFsCW-G1dN9-AdV8Quack3n-DuJETLaYk14CXMfBu5nxtUle_76Poi3cn50CxF8pZ-x6u92qvYEjU_XQLBSRMCEU9iGVZ2WrIEnYFGEnwxC44UOb-4P2Y/s320/220px-Rosaparks.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Rosa Parks ve geri planda Martin Luther King</td></tr>
</tbody></table>Aslında halen Amerika’da içten içe siyahlara yönelik bir ırkçılık devam etmektedir. Yalnızca bu konuda değil her platformda, ayrımcılığın olmadığı, eşitliğin hüküm sürdüğü bir dünya için, Michael Jackson’un “black or white” şarkısında vurguladığı gibi ,eğer kardeşim olmayı düşünüyorsan önemli değil siyah ya da beyaz. ( Beşiktaşlıları tenzih ederim :) )<br />
<br />
Serkan KASALARsrkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-11431455241423691782010-08-28T13:57:00.000-07:002010-09-15T04:29:24.693-07:00KAHRAMAN KÖPEK BALTO<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHy-3rS9yXiSJ0z4VgbfixTNjoD0Dljr7BNHJQh6y2zRdRJ9N4HIAujKIzKs7OXmIdWZ9Km3NocOI_Ewb40pOtbXJ5S-mjlsYQRU9WmWSi2xD9cnQ8CSOGHviSZXMCTcLFId3Rm1FPmvY/s1600/220px-Balto.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHy-3rS9yXiSJ0z4VgbfixTNjoD0Dljr7BNHJQh6y2zRdRJ9N4HIAujKIzKs7OXmIdWZ9Km3NocOI_Ewb40pOtbXJ5S-mjlsYQRU9WmWSi2xD9cnQ8CSOGHviSZXMCTcLFId3Rm1FPmvY/s320/220px-Balto.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZo8z6E8yAQ6syiAMwo8RFvy__TfAPWBb7p9J-iDC9csW4rgknegQM-uPNDPGO33HqaxsGMZGb5EWNR_paiAkYTjITF_4F3dma1oHyt2E_84-lxp1DB2q97jT3Cjr8hHxei9Y_Oh8P0nc/s1600/_large224905.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZo8z6E8yAQ6syiAMwo8RFvy__TfAPWBb7p9J-iDC9csW4rgknegQM-uPNDPGO33HqaxsGMZGb5EWNR_paiAkYTjITF_4F3dma1oHyt2E_84-lxp1DB2q97jT3Cjr8hHxei9Y_Oh8P0nc/s320/_large224905.jpg" /></a></div><br />
<br />
Alaska, "Nome" de bir kızak köpeği olan Balto, dondurucu soğukta, müthiş bir dayanıklılık sergileyerek, insanlığa hizmette sınırlarını zorluyordu.<br />
<br />
1925 senesi Ocak ayında, Alaska’nın kuzeyinde “Nome” denen küçük liman kasabasında ölümcül bir hastalık baş gösterdi. Adı difteri. <br />
Difteri, halk arasında “kuşpalazı” olarak da bilinen, “corynebacterium diphteriae” isimli mikroorganizmanın boğaz, burun,göz ve deride bulunan yaralara yerleşmesiyle ortaya çıkan ve tedavi edilmezse ölümle sonuçlanan bulaşıcı bir hastalıktır. O zamanlarda o bölgede görülmesinin sebebi Alaska’ya yerleşmek için gelen göçmenler ve kaşifler sayesindedir. <br />
<br />
Eskimolar difteriye “Beyaz Adam Hastalığı” demektedirler. Alaska’nın kuzeyindeki civar köylere de hızla yayılan bu hastalığa ne yazık ki çocukların bağışıklık sistemi alışık olmadığından, ölümle sonuçlanan vakalarda artış gözlemlenmekteydi.<br />
<br />
Doktorlar çözüm arayışı içinde idiler. Bir an önce ve en çabuk şekilde Nome kasabasına serum ulaştırılmalıydı. Liman donmuştu. <br />
<br />
Nome kasabasına serum tedarikinin demiryolu ile gelmesi için “Anchorage” kasabası bulunuyordu. Nome’a 1600 km uzaklıkta olan bu kasabadan serumun demiryolu ile gelmesi uzun zaman alacaktı. <br />
<br />
Zaman hayati önem taşıyordu. Sadece iki uçak bulunuyordu; olumsuz hava şartları da, yeni olan pilotların bu soğuk ve dondurucu bölgeye ulaşmasını imkansızlaştırıyordu. <br />
<br />
Acil çözüm için harekete geçildi. Serumlar önce demiryoluyla Anchorage’den ona yakın olan Nenana bölgesine ve Nenana’dan da kızaklı köpekler yardımıyla 1085 km uzaklıktaki Nome’a ulaştırılacaktı. 150 köpek ve 20 adamdan oluşan ve “Büyük Merhamet Yarışı” diye adlandırılan bu olay 1925 yılında büyük ses getirdi. <br />
<br />
Bir bayrak yarışı şeklinde gerçekleşen bu yarışa katılanlar arasında, Norveçli Gunner Kasen ve Husky (Sibirya Kurdu) cinsi köpeği Balto’da bulunuyordu. On üç köpekten oluşan kızak takımında “Balto” köpeklerin lideriydi ve en güçlüsüydü. <br />
<br />
27 Ocakta başlayan yardım yarışı planlanandan çok önce 01 Şubat’ta sona erdi ve son 85 km.lik etapta zorlu kar fırtınalarını ve en çetin etapları atlatarak “Balto” nun dayanıklılığı sayesinde doktorlara serumları en önce ulaştırmayı başardılar.<br />
Bu olay Balto’yu halk arasında kahraman köpek yapmıştı. Her yerde gazetelerde ondan bahsediliyordu. Alaska'lı çocuklara can veren bu köpeğe ilgi her geçen gün artıyordu. Ve 1925 yılının Aralık ayına gelindiğinde Husyk cinsi olan Balto’nun, New York City’de Central Park’ın içinde bir heykeli dikildi. Aynı zamanda tüm kızak köpeklerinin anısına büyük bir kalabalık eşliğinde açılan heykelin altında şöyle yazar; <br />
<br />
“Dayanıklılık, Sadakat, Zeka”.<br />
<br />
Halen New York City’de, Central Park’ın içinde bu meşhur Husyk cinsi “BALTO” nun heykelini görebilirsiniz. Aynı zamanda 1933 yılına kadar yaşayan Balto’ nun Cleveland Doğal Yaşam Müzesinde mumyası da sergilenmektedir.<br />
<br />
Balto, bu başarısının ardından ülke genelinde bir çok şehir dolaşmış, sirklerde, panayırlarda, özellikle çocukların ilgisini çekerek boy göstermiştir. Öldükten sonra filmlere konu olmuştur. <br />
<br />
Halen Alaska’da her yıl 1600 km lik bir etabı bulunan ve Nome’a kadar devam eden, kızaklı köpek yarışları günümüzde de büyük ilgi görmektedir.<br />
<br />
Serkan KASALARsrkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-78052278673047948162010-08-23T06:35:00.000-07:002010-09-15T04:30:23.643-07:00CEZA KANUNU<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp2qBl73RXC6BEU-O_2459BupOGBxwx7qW3mUsjEsEe5OahA16hervcC27cKjRK9WS6gdLLVAqgNvkip7BIcsT7fhXfJIYVNuAYvnQfMI8sdSqfq-VuFpLb2ZM-9WoY7mfSySh-tVdcr8/s1600/Bedia_pul.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp2qBl73RXC6BEU-O_2459BupOGBxwx7qW3mUsjEsEe5OahA16hervcC27cKjRK9WS6gdLLVAqgNvkip7BIcsT7fhXfJIYVNuAYvnQfMI8sdSqfq-VuFpLb2ZM-9WoY7mfSySh-tVdcr8/s320/Bedia_pul.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizeg12QTHz1ujD700xxu-wPRU9sIR1JyegMBd83OhaZobRhZ2PcbG7rIRRSesRLKGP_wV9kU3vS0gqc7lPJieqr6AMywhPbESzZajY7m6kDefxv6ndnYDwLyJz423eg_GLypZ32tzGWgY/s1600/Bedia-Muvahhit-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizeg12QTHz1ujD700xxu-wPRU9sIR1JyegMBd83OhaZobRhZ2PcbG7rIRRSesRLKGP_wV9kU3vS0gqc7lPJieqr6AMywhPbESzZajY7m6kDefxv6ndnYDwLyJz423eg_GLypZ32tzGWgY/s320/Bedia-Muvahhit-1.jpg" /></a></div><br />
"Pallas” adı, tarihe tanıklık etmiş ve birazdan kendisinden çokça söz edeceğim, İzmir’de bir sinemanın ismidir. “Pallas” sineması, 1908 yılında 1.Kordon’da hizmete girdi. İzmir’deki 1922 yangınından kurtulan ender binalardan birisidir. Bu tarihten 1926’ya kadar “Palas” adıyla işletildi. <br />
<br />
1926’ da Tayyare Cemiyeti’ne (THK) geçen sinema, 1930 yılında kiralanır ve işletmecisi tarafından ismi “Majik” olarak değiştirilir. Bu isimle 1933 yılına kadar devam eder ve aynı yıl Tayyare Cemiyeti (Türk Hava Kurumu) sinemayı kendisi işletmeye başlar. Artık Tayyare Sineması adıyla anılan mekan, 1940 yılında İzmir Belediyesi’ne satılır. 1968 yılına kadar çeşitli işletmeciler tarafından işletilen sinema, belediye tarafından da aralıklarla tiyatro olarak kullanılır ve en sonunda belediye tarafından bir iş adamına satılır. Kısa bir süre daha sinema olarak faaliyet gösteren bu tarihi mekan, yıkılarak, yerine Tayyare Apartmanı inşa edilir.<br />
<br />
İşte yıkılan ve bir zamanlar sinema olan, şimdi ise yerinde Tayyare Apartmanı’nın bulunduğu, İzmir Kordon’da Atatürk Cad. 204 numaralı yerdeki, zamanın “Pallas”ının olduğu bu yapının hemen yanındaki sokağın ismi dikkatleri cezp eder. Sokağın adı “Bedia Muvahhit” sokağı’dır. <br />
<br />
Bedia Muvahhit, Notre Dame de Sion’ da eğitim görmüş, Fransızca ve aynı zamanda Rumcaya da hakim, kendisi gibi o da Darülbedayi (konservatuvar) oyuncularından olan Ahmet Muvahhit’in eşidir. İstanbul’da doğan ve babası müddeumumi (savcı) olan, Bedia Muvahhit, Türkiye’nin ilk Müslüman kadın oyuncusudur. (daha önceleri temsillerde genellikle Ermeni kadın oyuncular görev alıyordu.) <br />
<br />
Darülbedayi tarihinde ilk kez İstanbul dışında turneye çıkmak için İzmir’i seçer ve 1923 Temmuz sonlarında oyuncular İzmir’e gelirler. Temsil yeri “Palas” sinemasıdır. O sıralarda Atatürk İzmir’dedir. Darülbedayi oyuncuları Muammer Bey’in Uşakkizade köşküne giderek Atatürk’ü ziyaret ederler. Gazi Paşa’yı oyunlarına davet ederler. Olumlu yanıt veren Atatürk, aynı yıl Halide Edip’ten uyarlanarak film haline getirilen “Ateşten Gömlek” filminde izlediği ve çok beğendiği Bedia Hanımı sorar. Ona neden rol verilmediğini öğrenmek ister. Sonunda ekip hemen Gazi Paşa’nın dileğini yerine getirmek için bir Fransız oyunu olan, Ahmet Nuri Sekizinci tarafından adapte edilmiş “Ceza Kanunu” adlı oyunda “Sacide” rolünü Bedia Muhavvit’e verirler. Sahneye devletin izniyle çıkan ilk Müslüman Tük kadını olma sıfatıyla, bir gecede rolüne hazırlanan ve ertesi günü sahne alan Bedia Muhavvit, Gazi Paşa’nın da “Palas” ta izlediği bu oyunda, büyük beğeni kazanır. <br />
<br />
Bir vodvil niteliğinde olan “Ceza Kanunu” oyunu, eşini (Sacide), Fransız Piyano Hocası (Caroline) ile aldatan çapkın bir kocayı (Amberi Bey) ve onu savunan Avukatı (Sebati) arasında geçen olayları anlatan eğlenceli bir oyundur.<br />
<br />
1993 senesinde belediye tarafından, bu oyunun oynandığı “Palas” ın hemen yanındaki sokağa, “Sahneye Çıkan İlk Türk Müslüman Kadın Sanatçı” sıfatıyla, Bedia Muhavvit’in adı verilir. <br />
<br />
İzmir ve ülkemiz için bu önemli namzet ne yazık ki gereken ehemmiyeti geçmişteki nice sanatçılarımız gibi o da görememiştir. Bir çok filmde rol alan ve sahnelerde ömrünü yitiren bu sanatçıya ancak 90’ lı yaşlarına merdiven dayadığı sıralarda yani 1987 yılında Devlet Sanatçısı payesi verildi. O, vefat ettiği 20 Ocak 1994 yılına değin, sahneden karanlığa bir ışık yakan, unutulmaz insanlardan biriydi. <br />
<br />
İzmir’de o zamanlar sahnelenen bu oyun bende başka bir his daha uyandırdı. Daha doğrusu ilginç bir merak. Biliriz ki Gazi Paşa İzmir’e geldiğinde Uşşakizade köşkünde kalır. Muammer Bey’lerde. Gazi Paşa’nın eşi, Latife Hanım’ın babası ve kayınpderi namzetiyle. Muammer Bey İzmir’in tanınmış simalarından ve gece alemlerinde boy<br />
göstermişliği olan bir zat. İzmir işgal öncesi meşhur tavernalarında sahne alan Karantinalı Despina ile illegal zevcesi (metres) münasebetiyle epey dedikodusu da bulunur. Palas ‘ta sahnelenen oyunun içeriği de aldatma ve çapkınlıklar olunca acaba diyorum, (bence büyük bir ihtimalle o da izlemiştir.) “Ceza Kanunu” nu izleyenler arasında o da var mıydı ya da neler hissetti. Bir de burada Halit Ziya Uşaklıgil’i de anmadan geçemeyeceğim. Onunda bir müddetlik İzmir de bulunmuşluğu vardır. Hani şu şimdilerde dizilere de konu olan meşhur roman Aşk-ı Memnu’nun yazarı ve Muammer Bey’in de kuzeni. Bu romanda da aşk, entrika, aldatma, aldanma hepsi var. Genetik bir durum olsa gerek ki ikisinde de hem romanlarına hem yaşantılarına işlenmiş durumlar bulunur. <br />
<br />
Ey İzmir sen nelere kadirsin, şimdi aklıma "Attila İlhan"’ın o meşhur şiiri geldi : <br />
<br />
Bir gül takıpta sevdalı her gece saçlarına<br />
Çıktı mı deprem sanırdın “kara kız” kantosuna<br />
Titreşir kadehler camlar kırılır alkışlardan<br />
Muammer Bey’in gözdesi Karantinalı Despina<br />
<br />
Serkan KASALARsrkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-79873544040693288502010-08-10T05:52:00.000-07:002010-09-15T04:27:52.530-07:00EŞEKLİ ADAM<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8oc62HA8z_ZHTrFqUQEwmGCnuZekyX_a5SX1JkS_5Wk4bwf0QwoJNs_BpOeli504xEDUJtkZvAK1qhx_jWrcfzMSl3xs04i_zi6k59qo7_gffrYd2PPGk-rwngSz1i5kVfZYOD7yZfVw/s1600/donkey.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503764249709928930" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8oc62HA8z_ZHTrFqUQEwmGCnuZekyX_a5SX1JkS_5Wk4bwf0QwoJNs_BpOeli504xEDUJtkZvAK1qhx_jWrcfzMSl3xs04i_zi6k59qo7_gffrYd2PPGk-rwngSz1i5kVfZYOD7yZfVw/s320/donkey.jpg" style="cursor: hand; float: left; height: 243px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 208px;" /></a><br />
<br />
Eşekli Adam<br />
<br />
Zifiri karanlığın içinde kıyıdan yaklaşık iki mil açıkta, Saroz’un keskin rüzgarı yüzlere vuruyordu. Henüz gün ışımamış. Telaşla karışık korku, benizlerde sarı bir renk bırakmıştı. Alışılmadık bir Pazar sabahına tornistan etmiş gemiler sanki bu sonsuz mavilikte kendini sağa sola fırlatır gibi çalkalanıyordu. Saat 03.00 suları. Telaş iyice artmıştı. Kraliyet Donanma Gemilerinden biri olan HMS Ribble’dan filikalara transfer başlamıştı. Ve neler olacağını bilmeden 25 Nisan 1915 Pazar sabahı filikalara doluşan askerler hiç bilmedikleri bir karaya doğru süzülmeye başladılar. <br />
<br />
Saat 05.00 suları, Kuzey Plajı hareketlendi. Botlardan karaya atlama yarışı. Kimisi daha bottan atlamadan, kimisi bottan atladıktan birkaç saniye içinde bir daha kalkmamacasına yere düşüyordu. İşte Cehennem. Her yerde kan ve bağarışlar. Ezici bir Türk ateşi. İşte bu hengame içinde Kuzey Plajı ve Hain Tepe bölgesine gelen botlardan birinde, kahverengi saçlı, mavi gözlü, 22 yaşında irice bir Anzak askeri karaya adımını attı. 3.Sahra Ambulans Birliği’nden Er John Simpson Kirkpatrick. Ya da arkadaşlarının dediği gibi namı diğer “Jack”. İlk seferde kendisi gibi sıhhiyeden üç arkadaşı bottan atladıkları gibi yere yığıldılar. Bu yoğun ateşe rağmen şanslıydı. Sağsalim karaya ulaşmıştı.<br />
<br />
İşte bu namzet Avustralya’nın milli kahramanıdır. Er John Simpson, sıhhiyeci. Gelibolu yarımadası Anzak Koyu’nun güneyinde Küçük Arıburnu bölgesindeki Hell Spit (Cehennem Burnu) mezarlığındaki mezar taşında 19 Mayıs 1915’de öldüğü yazılıdır. Yani sadece Gelibolu’da 25 gün geçirmişti. Ve bununla birlikte aynı mezar taşında şöyle bir ifadede yer alır “He gave his life that others may live” açıklayacak olursak şöyle deniliyor, “başkalarının hayatı için kendi hayatını feda etti”. Ne kadar da anlamlı bir söz öbeği değil mi?<br />
<br />
Peki Avustralya için bu kadar önemli olması, bu kadar ünlü ve kahraman birisi olarak karşımıza çıkıyor olması neden kaynaklanıyordu? Sorunun cevabı şöyle : Karaya çıktıktan hemen sonra sahilde ve özellikle Hain Tepe bölgesine tırmanan Anzak askerleri arasında yaralı sayısı fazlalaştı. Sahilden biraz yukarıda, tepelerde bulunan yaralı askerlere müdahale edip bu yaralıların acilen sahile taşınması hayati önem taşımaktaydı. Anzak Kolordusu plajdaki küçük alanda sıkışıp kalmış, bütün malzemeler, tıbbi, sıhhi araç ve gereçler ameliyat çadırları plajda bulunuyordu. Yukarılardan sahile sedye ile yaralı taşımak, hem bu sarp arazide çok zordu hem de yoğun Türk ateşinden de sıyrılmayı gerektiriyordu. <br />
<br />
İşte böyle bir zamanda sıhhiyeci kahraman er namı diğer Jack’in aklına bir fikir geldi. Karaya çıkarılmış ve plajın bir köşesinde otlayan bir eşek gördü. Sonradan askerler bu eşeğe bir çok isim taksalarda genel olarak “Duffy” diye çağırmaya başladılar. Sıhhiye eri Jack, Duffy ile birlikte, o sarp tepelerden yoğun Türk ateşine aldırmayarak, yukarılarda yaralanmış askerleri eşeğine bindirerek plaja kadar taşıyordu. Sadece yaralıları değil, su sıkıntısının da hat safhada olduğu cephede eşeğiyle birlikte su taşıma görevinide üstleniyordu. Defalarca ölüm tehlikesi atlatmış, Türk siperlerine yakın geçişi askerlerde ayrı bir hayranlık uyandırmıştı. Eşekli adam adıyla efsaneleşmişti. Gelibolu’da 25 gün gibi kısa görevi süresince üç yüze yakın adamın hayatını kurtarmış ve tepelerde yaralı kalmış askerlere ilk müdahalelerini yaparak aşağıya kadar Duffy’nin üstünde taşımıştı.<br />
<br />
Yine böyle yaralı almak için dolaştığı 19 Mayıs 1915 günü Küçük Arıburnu bölgesinde bir makineli tüfek ateşi sonrasında hayatını kaybetti. Ve böylece Avustralya’lıların önemli milli kahramanları arasına girmiş oldu. Canberra’daki savaş müzesinde eşeği Duffy ile birlikte yaralı bir askeri taşırken tasvir edilen heykeli sergilenmektedir. <br />
<br />
İşte sahiplenme ve vefa ruhu. Bence bunun yeni bir ülke oluşumuyla ya da bu yeni ülkede bir ulusçuluk yaratılmaya çalışılıyor olmasıyla bir ilgisi yok, mantaliteyle ve insan hayatına verilen önemle ilgisi var. Keşke bizde de savaşlarda, bu ve bunun gibi yararlılıklar göstermiş kahramanlarımıza Avustralyalılar kadar sahip çıksak ve unutmasak. Peki ne diyelim şimdi, bence en güzeli Mehmet Akif dizelerinde :<br />
<br />
“ Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın? "Gömelim gel seni tarihe!" desem, sığmazsın. Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber, Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber. “<br />
<br />
Bütün şehidlerimizin ruhu şad olsun.<br />
<br />
Serkan KASALARsrkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-15520511582238977202010-05-01T03:18:00.000-07:002010-09-15T04:31:17.135-07:00MATOMENA HOMATA<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1mpfNLYUKG5dd4QHaK7zNr5RJFl1kSPg6Fw56ZQRLuKM6Uaof2oXngwIpkB9SHWOb9uRJotzvns3yucnw0UQJa3EQFMiR7kZXBfxrZYk8NUe_DTgepO4Lf-av_ySsxaWUm-e5ETc33W4/s1600/2009+%C5%9Firince+016.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5466247298681099938" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1mpfNLYUKG5dd4QHaK7zNr5RJFl1kSPg6Fw56ZQRLuKM6Uaof2oXngwIpkB9SHWOb9uRJotzvns3yucnw0UQJa3EQFMiR7kZXBfxrZYk8NUe_DTgepO4Lf-av_ySsxaWUm-e5ETc33W4/s320/2009+%C5%9Firince+016.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 239px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 320px;" /></a><br />
Matomena Homata<br />
<br />
Anayurduma selam söyle benden Kör Mehmet’in damadı! Benden selam söyle Anadolu’ya… Toprağını kanla suladık diye bize garezlenmesin… Ve kardeşi kardeşe kırdıran cellâtların, Allah bin belasını versin!”<br />
<br />
Benden Selam Söyle Anadolu’ya / Dido Satiriyu<br />
<br />
Bir ilkbahar gününde güneş tüm hıncını İzmir’den almış ve de batıya doğru hareketini hızlandırdığı saatlerde , bilmem kaç defa geldiğim şu köyün kesme taşlı sokaklarında adımlarken, aklıma Dido’nun o meşhur romanı geldi. Matomena Homata, Türkçe karşılığı Kanlanmış Topraklar, bizde ise Benden Selam Söyle Anadolu’ya diye yayımlandı. İşte hikaye içeriği bu köyde başlıyor. Şimdiki adıyla Şirince’de, o zaman ki adıyla Kırkıca. <br />
<br />
Yürürken şöyle bir durdum temiz havayı içeme çektim. Bilmem ki buradaki mistik hava mıdır, yoksa doğası mıdır ; her gelişten sonra bir yenilenme hissederim kendimde. Roman kahramanlarımızdan Manoli de demez mi ki “Dünya’da Cennet diye bir yer varsa o da bizim Kırkıca ‘dır diye..Belki şu yürüdüğüm sokakta Manoli ve Katerina yürüdüler belki Dido bile..zaten onun doğduğu yer burası belki de yürümüştür. <br />
<br />
Neyse ki Manoli,Katerina, Dido derken yaklaşıyorum; hedefim Aziz Yohannes Kilisesi. Köy içinden sağa doğru tepeye çıkıyorum. Kilisenin önünde bir havuz var. Bizim süs havuzu diye tabir ettiğimiz cinsten bir havuz ve havuzla bütünleşmiş bir Meryem Ana figürüyle karşılaşıyorsunuz; bu su dolu havuzun ortasında da küçük bir delik bulunuyor. Bir inanışa göre havuza attığınız bozuk para ortadaki deliğe düşerse dileğiniz oluyor. İnanmam böyle şeylere fakat her gelişimde de mutlaka içine bir bozuk para atarım. Öylesine işte. Kimi deliğe girer, kimi girmez. Öylesine..<br />
<br />
Asıl senelerdir dikkatimi cezbeden bu kilisenin restorasyonunu üstlenen uzak diyarlardaki yabancı bir enstitü. İçindeki bir çok şey eksik olsa dahi iyi bir restorasyon denilebilir Çünkü çok önceleri daha bir haraptı. Şimdi ise her gelişimde biraz daha düzgün görünüyor. Hayret ki geçmişte havuzdaki Meryem Ana figürünü de kırıp çalmamışlar. Bir de bu köyde bir kilise daha var ki ona hiç kimse sahip çıkmamış . Durumu çok vahim. Yıkıldı yıkılacak. Diyebilirsiniz ki sanki bizim değerlerimize yurtdışında çok ehemmiyet gösteriyorlar da biz mi göstereceğiz şimdi. Fakat denir ya sui misal emsal olmaz diye elbette böyle şeyler bizim eserlerimize de dışarıda olmuyor değil, değil de, şimdi burada sanki geçmişten gelen bir kin midir yoksa ilgisizlik midir nedir sanki mübadeleden sonra elli altmış yıl unutulmuş da aa..a şurada bir tarihi eser vardı dur bir bakalım demişler hissi uyandırıyor, ne acı. Ne yapalım siyasi, politik, dini konulara girmeyelim şimdi diyeceğim ama klavyem girmekte ısrar ediyor.<br />
<br />
Şu Mayıs ortaları yaklaştıkça aklıma 15 Mayıs gelmiyor değil. “1919 Mayıs 15” Efsun Alayı İzmir rıhtımına çıkmış, önlerinde takdis ile meşgul Metropolit Hrisostomos, Hükümet Konağı’na doğru ilerliyorlar ve sonrası; sonrası ise malum, kan ve gözyaşı. Romanlar, filmler. <br />
<br />
Neyse Dido, Anadolu’da sizlerin bir atasözü vardır hani ölünün gözünden yaş akmaz derler, sen de diyordun ya hani “bize garezlenmeyin” diye. Merak etme garezlenmedik, en azından şu aralar. Oralarda sen şimdi rahat uyu; Manoli’ye Katarina’ya da selam söyle… Selam söyle …selam söyle ki ne rıhtımda bir bebek ağlasın ne analar beklesin evlatlarını yasla, selam söyle..selam söyle benden onlara ki Kırkıca daha bir güllük gülistanlık. Selam söyle Atina’ya, Pire’ye, Selanik’e, kederlenmesin. Yine de insanlar gülüyor fakirliklerine ki bir farkla şimdi turistik tebessümler saçıyorlar etraflarına. Selam söyle, selam söyle ki ne çare zaman değişti !<br />
<br />
Serkan KASALARsrkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-57984434397075734602010-03-13T07:07:00.000-08:002010-09-15T04:31:53.657-07:00İda<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_CMBMnPz7pYgQ17917XvqSHvvRO6KorDkp8DnDLB-1S1rfCf93QSYJkGloFTEs0uG7M2qJo0oU9HnMigyu5DcbDOQi_YefSIG8A8rj2n7Po8xfkc_qaRdAS8UTD4A7SltnduBlvNlPBE/s1600-h/2009+birkan+ku%C5%9Fadas%C4%B1+046.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5448215573582512066" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_CMBMnPz7pYgQ17917XvqSHvvRO6KorDkp8DnDLB-1S1rfCf93QSYJkGloFTEs0uG7M2qJo0oU9HnMigyu5DcbDOQi_YefSIG8A8rj2n7Po8xfkc_qaRdAS8UTD4A7SltnduBlvNlPBE/s320/2009+birkan+ku%C5%9Fadas%C4%B1+046.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 240px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 320px;" /></a><br />
İda’nın güneybatı yamaçlarından, mavililiklere doğru uzandığınızda şirin bir köy karşılar sizi; adı Behramkale. Buradan, kalplerdeki parmak izlerini takip ederek, antik çağın kriminal sevdalarının yaşandığı dar patikalardan geçerek, Assos’a ulaşırsınız. Bir zamanlar Aristo’nun üç yılını geçirdiği ve ilk felsefe okulunu burada açtığı Antik Assos’a. Önünüzde alabildiğine uzanan bir mavilik ve karşınızda çıplak gözle net olarak seçilebilen Lesbos (Midilli).<br />
<br />
Burada gündüz bir başka, gece bir başka yaşanır. Sabah uyandığınızda kuş seslerinin yerine, Troya yönüne doğru suyun üstünde hoplaya zıplaya yüzen yunus balıklarına şahit olursunuz. Geceleri ise kehkeşanlar arasında kaybolursunuz. Bazen de sahilde Lesbos’a doğru dalıp gitmeniz yeterlidir üç beş satır yazmanız için. Aristo’nun dediği şu laf gibi “insanın içinde olanlar, dışında anlam buluyor” bu esrarengiz doğada.<br />
<br />
Bazen kuzey rüzgarlarının koynuna salıverir insan kendini burada. Lesbos kıyıları birkaç kanat çırpışı kadar yakın gelir size. Anadolu çiçekleri elinizde, dilinizde Rumca bir türkü, samoyotisa. Eskiye yeniye dair ne varsa, geçersiniz. Spartalı savaşçıların çığlıkları uyandır sizi bu pembe uykunuzdan.<br />
<br />
Dağılıp gidersiniz paramparça, bir o yana bir bu yana savrulurken, birden Kaz dağları içinde bir zeytin ağacı dibinde bulursunuz kendinizi. İleride yaşlı bir Teyze gözleme yapıyor mis gibi. Yanakları da al mı al. Köy meydanında turistik satıcılar. Çocuklar da antik oyunlar oynamıyorlar. Hepsinin elinde birer su tabancası, sanki birbirlerinden Troya’nın öcünü alıyorlar.<br />
<br />
Serkan KASALARsrkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-10167805290591735422010-03-13T07:01:00.000-08:002010-03-13T12:09:57.917-08:00Kırlangıçlar<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivPERU-x2EGdDc9VomcweEjNQ1y2GtQ3L9WsKJDWKXxhYVd11h41DfuNX6crCLtKNprgVfFOdHVPzNvxLo9n7FShEygzxSv7ecxAqUJnJQTpQYvyPD7Pi2HRCkI3q2Bu9Lu1s5Xw-oW_U/s1600-h/2009+birkan+ku%C5%9Fadas%C4%B1+004.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivPERU-x2EGdDc9VomcweEjNQ1y2GtQ3L9WsKJDWKXxhYVd11h41DfuNX6crCLtKNprgVfFOdHVPzNvxLo9n7FShEygzxSv7ecxAqUJnJQTpQYvyPD7Pi2HRCkI3q2Bu9Lu1s5Xw-oW_U/s320/2009+birkan+ku%C5%9Fadas%C4%B1+004.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5448213126410239826" /></a><br />Nil, Akdeniz’e doğru bir kuğu gibi süzülürken, güneş de Tutankamon’un ülkesi için doğuyordu. <br /><br />İskenderiye’li balıkçılar dönüş yolunda, öte tarafta Resmo’lu balıkçılar ağlarını topluyor ve tan yeri Musa’nın asası gibi sadece Kızıldeniz’i değil gece ile gündüzü de ikiye bölüyordu.<br /><br />Akdeniz yeni bir güne uyanırken, dalga sesleri, martı seslerine karışarak yavaş yavaş günün ışıklarını Anadolu kıyılarına ulaştırıyordu. <br /><br />Etrafta kalubeladan kalma bir sessizlik, yüzüme çarpan ılık bir rüzgar, üstüne üstlük aniden, taa Bizans’ın surlarını aşarak kulağıma çalınan Madam Anahit nidaları, ruhumun acıyan taraflarını depreştiriyor, bedenimi dinçleştiren bu ezgilerle, bir tarafta yalnızlığımı, bir tarafta akşamdan kalma kalabalığımı, yeni bir güne sancılı uyanışımın tefrikasını oluşturuyordu.<br /><br />Bu karmaşık Akdeniz rüyasının içinden sıyrıldığımı zannederken, birden diğmam, ağaçlıklardan Hezarfen edasıyla süzülerek pencereme dadanan kırlangıçlara takılıyordu. Bunlar pencerelerimin köşelerine, Antik Mısır’ın piramit işçileri edasıyla, çamur ve balçıktan yuva yapıyorlardı. Pencerinin dış tarafında kırlangıç kuşları, iç tarafında ise kukumav kuşu gibi düşünen benliğim karışıyordu. <br /><br />Böylece sabahın akıntısında sürüklenip giderken, hissiyatım bir “can simidi” arıyordu. Günaydın, günaydın sesleri ararken, Bunaydın, bunaydın diyen ve her daim dizelerinde Akdeniz kokan bir şairin şiiri kafamda örseleniyordu.<br /><br />Bir limon kalmış güneşten<br />Bi de daluçlarında buhur<br />Bulutlar ki kar<br />Bulutlar yağıyor<br />Dizdüşümlerime…<br />Bir tahta boştasın loş<br />Sarmanlar gelip gidiyor<br />Silüsler beyazdan da yılan<br />Sen bu tipiden çıkmıyacan…<br />Bir limon kalsada güneşten<br />Bide ölümcül umut<br />Sen bu umuttan iflah<br />Olamaya<br />Can..<br /><br />Bu iflah olmaz benliğim de, kücücük canlarıyla nafile bir çabanın mimarı kırlangıçların nasıl güneşi balçıkla sıvamaya çalıştıklarını izliyor ve öte taraftada, çocukların ellerinde sapanlarla, daha sabahın ilk ışıklarında güneşe meydan okumaya hazırlanışlarına şahit oluyordu.srkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-82330434403806251302010-03-13T06:39:00.000-08:002010-03-13T12:11:30.970-08:00Sudan Ucuz<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitpeMqqYFKOmYefJ9DGNIEm-SXv6dpZzHlK7iYJ1ujhbtao7VfspoppKWwt83mogpzwauKFpuPrF54ho8tFZyJg64BDbTrpP6VArFIfv-t9AHNn8MfSsg1Dy2t6633JJW7OFcdK_8n-yg/s1600-h/2009+birkan+ku%C5%9Fadas%C4%B1+002.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitpeMqqYFKOmYefJ9DGNIEm-SXv6dpZzHlK7iYJ1ujhbtao7VfspoppKWwt83mogpzwauKFpuPrF54ho8tFZyJg64BDbTrpP6VArFIfv-t9AHNn8MfSsg1Dy2t6633JJW7OFcdK_8n-yg/s320/2009+birkan+ku%C5%9Fadas%C4%B1+002.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5448213557711867266" /></a><br />Yaz aylarının kapımıza dayandığı ve de kavurucu sıcaklarla birlikte gündemden düşmeyeceği şimdiden anlaşılan, hayatımızın vazgeçilmez kaynağı su.<br /><br />Bilindiği üzere tüm yaşam formları için gerekli olan su molekülü, iki hidrojen ve bir oksijen atomundan oluşur. Yani şu meşhur H2O. Bu meşhur kimyasal, dünya yüzeyinin % 71’ini kaplamakta ve de bir döngü içinde değişik fiziksel hallere (kar, buz, buhar gibi) dönüşmektedir. Elbette suyla ilgili bu sayfaya sığmayacak kadar akademik yazı, belge, döküman vesaire bulunacağı aşikardır. Burada bunlara değinmeyeceğim. Asıl değineceğim konu, su tasarrufu ve de beraberinde, suyla ilgili deyim ve atasözlerimizin güncelliğini ne kadar koruyabileceği ?<br /><br />Günden güne ısınan dünyamız şöyle dursun, ben ülkemizde sıkça kullanılan suyla ilgili deyimler ve atasözlerimizden birkaç örnekle başlamak istiyorum. Örneğin, genelde laf aralarında dilimize pelesenk olmuş bir deyim vardır “sudan ucuz” deriz. Diğer bir deyim ise “su katılmamış”, bir diğeri “suya götürüp susuz getirmek”, “su yüzüne çıkmak”, “su yüzü görmemiş olmak”, “suya sabuna dokunmamak”, “suyun başı”, “suyunun suyu” gibi daha da çoğaltabileceğimiz birçok deyim. Tabii buradaki deyimlerin çoğunda asıl anlatılmak istenilenin dışında bir anlam daha vardır ki -bence asıl ürkütücü olanda odur- suyun, binlerce yıldır insanoğlu tarafından, yalnızca insanoğlu değil bütün canlılar tarafından, hiç bitmeyecekmişcesine pervasızca kullanılmasının dilimize yansımasıdır. Çoğu deyim ve atasözünde bu görülmektedir. Ki bu israfa yönelik kullanım tüm uyarılara rağmen hala bilinçlenmemiş toplumlarda ve maalesef ülkemizde de hızla devam etmektedir. Çevremizde, televizyonlarda, gazetelerde bunu sıkça görmekteyiz; hatta bazılarına şahit bile olmaktayız.<br /><br />Elbette deyimler ve atasözlerimizin çokluğu dilimizin zenginliğini gösterir. Şimdi gelin bir de sulu atasözlerimize şöyle bir bakalım. “Su testisi su yolunda kırılır”, “Suyun yavaş akanından, insanın yere bakanından kork,” “su uyur düşman uyumaz” “su küçüğün söz büyüğün”, “su bulanmayınca durulmaz” gibi daha niceleri.<br /><br />Efendim muhabbeti fazla sulandırmadan sadede gelmek istiyorum. Ne yazık ki barajlarımız kuruyor, içme suyumuz azalıyor. Yetkililer de neredeyse her gün hemen hemen her platformda bu olayı dile getiriyor. Başka bir taraftan da bakıldığında ise bu işin şakası tabii, yazın sıcağından bunalıp serinlemek için kendini baraj göletlerine atan ve sonları hüsranla sonuçlanan ülkemize mahsus olayların, en azından kuruyan göletler olacağını varsayarak bu gibi vakaların meydana gelmeyeceği düşüncesine de insan kapılmıyor değil. Baştada söylediğim gibi bu işin şaka tarafı . Ne insanlarımız boğulsun ne de barajlarımız kurusun. Yine dönüp dolaşıp laf eğitime, bilinçlenmeye ve de milletçe alışık olmadığımız fakat bir an önce alışmamız gereken tasarrufa geliyor. Evlerde su tasarrufuna ilişkin TEMA Vakfının resmi internet sitesinde gayet güzel açıklamalar mevcut merak edenler bakabilirler.<br /><br />Ve de son olarak kavurucu sıcaktan uzak, bol sulu ve su gibi geçip, tadı damağımızda kalacak bir yaz dönemi geçirmek dileğiyle, su gibi aziz olun, efendim…srkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7371181045881954803.post-26209196515784083002010-03-13T06:37:00.000-08:002010-03-13T12:12:51.999-08:00Kırım-Kongo<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjibZ8P4VEdzA9IUFBgPAM0PzJ8g2JynHt8M-Wy2lwKhS11LcBIr0-CdZtLgIAYA9MtlUyV7NKkUclJSkeLFB1lxlUIm4l4EYTSKKy-_c44O6h4WcT-PLvj_yogLzGAoAkkg19VzA7cXsY/s1600-h/2009+birkan+ku%C5%9Fadas%C4%B1+008.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjibZ8P4VEdzA9IUFBgPAM0PzJ8g2JynHt8M-Wy2lwKhS11LcBIr0-CdZtLgIAYA9MtlUyV7NKkUclJSkeLFB1lxlUIm4l4EYTSKKy-_c44O6h4WcT-PLvj_yogLzGAoAkkg19VzA7cXsY/s320/2009+birkan+ku%C5%9Fadas%C4%B1+008.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5448213924193969666" /></a><br /><div align="justify">Günlük güneşlik bir hava. Yeşillikler ağaçlar ve doğa. Birden canınız pikniğe gitmek istedi. Haydi! Dediniz; arkadaşlar hep beraber pikniğe gidiyoruz. Tabiatın bağrında, yerlere, kilimlere, sere serpe uzandınız, yayıldınız. Ancak atladığınız bir durum var. Bu sizin son yayılmanız olabilir. Çünkü artık bizimle beraber olan bir şey var. Adıyla sanıyla Kırım Kongo Kanamalı Ateşi Hastalığı. Yani kene ısırması. Adı bile tüylerinizin ürpermesine sebep oluyor. -Ne oldu sana, çökmüşsün? -Valla sorma Kırım Kongo Kanamalı Ateşi Hastalığına yakalandım. Söylemesi bile ayrı bir dert. Hayatınızın bir film şeridi gibi önünüzden geçmesine sebebiyet verecek bir durum.<br /><br />Şimdi diyeceksiniz ki Kırım nere Kongo nere nasıl gelmiş bu virüs buralara? Efendim hani şu göçmen kuşlar var ya. İşte onların vasıtasıyla seneler zarfında ta oralardan ülkemize kadar taşınmış, hali hazırda kurbanlarını bekleyen ve kene ısırığıyla yayılan ölümcül bir virüs çeşidi bu. Aşısı yok. Sadece bu hastalığı geçiren, ömür boyu bağışıklık kazanmış oluyor. Ölüm oranı yüzde otuz. Genelde ülkemizdeki vakaların çoğu ölümle noktalanıyor.<br /><br />Dahası var. Öyle sadece piknik alanlarında değil, her yerde bunlar karşımıza çıkabiliyor. Örneğin, bir öğle yemeğinizi dışarıda yemeye karar verdiniz. Arkadaşlarınızla beraber dışarı çıktınız. Malum yaz mevsimi bütün restoranlar, kafeler, masa sandalyelerini dışarılara atmış, bahçenin içinde, kaldırım üstünde, çimliğin üstünde, çiçekler böceklerle beraber bir öğle yemeği sefası düşüncesi içindesiniz. Yine unuttuğunuz bir şey var. O malüm mahluk o an orada olabilir ve her an yanınıza gelebilir. Belki de yanınızdadır bile.<br /><br />Diyelim ki böyle bir mahlukatın ısırığına maruz kaldınız. Adı üstünde kene bu . Vazifesini yapıyor ve yapışıyor. Kesinlikle kendiniz çıkarmaya çalışmıyorsunuz. -Epey mürekkep yalamış bir arkadaşım, yaa biz köyde küçükken bu keneler üzerimize yapışırdı, biz de parmağımızla vurup üzerimizden atardık dedi, şakayla karışık, ben de sakın şimdi aynı şeyi deneme kapitalist sistem yıllar içinde sadece insanları değil hayvanları da vahşileştirdiği için bunlar senin köyündeki kenelere benzemez sakın böyle bir şey deneme dedim.- Neyse bu işin latife kısmı. Bir anlık gaflete düştünüz ve diyelim ki keneyi elinizle çıkardınız. Başta söylediğim, hayatınızın filminin fragmanlarını görmeye hazır olun. Hele bir de yaralı bölgeye sakın ve kesinlikle yurduma mahsus ilk yardım yöntemlerini uygulamaya kalkmayın. Hani yanıklarda diş macunu, arı sokmasında bıçak bastırılması vesaire gibi. Mutlaka kene için de ilkel bir ilk yardım metodu bulunmuştur. En iyisi siz dediğim gibi ısırılan yeri ellemeden, en yakın sağlık birimine koşun, koşturun. Kana karışan bu virüsün vücudunuzdan bir an önce ihraç edilmesinde yarar vardır. Bir de arkadaşlarınızın fantastik yaklaşımlarına uyarak uzakta bir yerde, yani sağlık birimlerinden uzakta bir yerde, yemek olayına giriştiyseniz. Ki bu, oraya nasıl olsa bir helikopter gönderirler mantığıyla yapılmış, talihsiz bir yanılsamadır. Beklemeyin göndermezler. Gönderseler bile eski “Olacak O Kadar” parodilerini aratmayacak nitelikte, evet burası Türkiye, her şey olabilir dedirten vakalarla karşılaşabilirsiniz. Yani kene ısırığı vakasıyla vardığınız sağlık kuruluşundan, böyle popüler bir hastayı bulmuşken bari boş göndermeyelim edasıyla, örneğin apandistiniz veya başka bir organınız alınmış olarak çıkma ihtimalinizi de göz önünde bulundurmalısınız. Olmaz olmaz demeyin. Tamam şimdi bunlar da işin latife kısımları.<br /><br />Ancak durum gerçekten de vahim. Bazen düşünüyorum da biz insanlar mı hayvanların doğal ortamındayız, yoksa hayvanlar mı insanların doğal hayatının içinde ? Deli dana, kuş gribi derken, bir bu eksikti dedirten, kırım kongo kanamalı ateşi hastalığı.<br /><br />Neyse efendim işin özü çok dikkatli olmalıyız; herkese, kenesiz, kanamasız, kongosuz, kırımsız, sağlıklı günler dileğiyle…<br /> </div>srkn kslrhttp://www.blogger.com/profile/14597580123415323959noreply@blogger.com0